Η ιστορία της Αλβανίας κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940–41 παραμένει ένα θέμα που συχνά παραποιείται. Σύγχρονοι Αλβανοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η Αλβανία δεν βοήθησε την Ιταλία ή ότι όσοι Αλβανοί συμμετείχαν στον πόλεμο το έκαναν δια της βίας. Ωστόσο, τα ιστορικά έγγραφα, τα τηλεγραφήματα και οι μαρτυρίες Ιταλών αξιωματικών δείχνουν κάτι διαφορετικό: η συνεργασία με τον Ιταλικό Στρατό ήταν εκτεταμένη, πλήρως οργανωμένη και εθελοντική. Αλβανοί εθελοντές, τακτικά και άτακτα σώματα, ακόμη και Τσάμηδες, συμμετείχαν στις επιχειρήσεις κατά της Ελλάδας, και η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό ενθουσιάστηκε με τη στρατιωτική μηχανή του κατακτητή.
Από τη στιγμή της ιταλικής εισβολής στην Αλβανία, η κυβέρνηση Βερλάτση και οι τοπικοί ηγέτες συνεργάστηκαν με τη Ρώμη, ιδρύοντας το Αλβανικό Φασιστικό Κόμμα και ενσωματώνοντας τις αλβανικές δυνάμεις στις ιταλικές μεραρχίες. Τα τηλεγραφήματα του Ιταλού τοποτηρητή Τζακομόνι αποτυπώνουν την πλήρη ετοιμότητα και την ανυπομονησία των Αλβανών για δράση. Οι αλβανικές μονάδες συμμετείχαν στην προετοιμασία της επίθεσης κατά της Ελλάδας και στην κατοχή ελληνικών εδαφών, ενώ οι μαρτυρίες στρατιωτών και ιστορικών αποδεικνύουν την αφοσίωσή τους.
Μετά τον πόλεμο, υπήρξε προσπάθεια μεταπολεμικής αναθεώρησης της ιστορίας, με κάποιους Αλβανούς ιστορικούς να υποστηρίζουν ότι η συνεργασία ήταν περιορισμένη ή δια της βίας. Η αλήθεια, όπως φαίνεται μέσα από έγγραφα, ημερολόγια και στρατιωτικές αναφορές, δείχνει ότι η συνεργασία ήταν πραγματική και εκτεταμένη, με πλήρη συμμετοχή και πίστη στις ιταλικές ενέργειες. Η ιστορία των Αλβανών στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο αποκαλύπτει τη σημαντική τοπική διάσταση της εισβολής και την αφοσίωση των Αλβανών στρατιωτών και εθελοντών στον κατακτητή.