Ἀντηχεῖ ὁ Γράμμος τὰ τραγούδια. Ξημερώνει ἡ Λευτεριά. Ξανανθίζουν πάλι τὰ λουλούδια καὶ φυτρώνουν δάφνινα κλαδιά. Τῆς Πατρίδος τὸ σεμνὸ κεφάλι Δάφνης στέφανο φορεῖ. Καὶ στῆς μάχης τὴν ἀνεμοζάλη ὁ Στρατὸς μας πάντα προχωρεῖ. Ὁρμῆστε Γραμμομάχοι, ὀρθῶστε τὸ κορμί. Ἡ Δόξα παραστέκει στὴ Θεία σας ὁρμή. Τοῦ Γράμμου τὸ τραγοῦδι ἂς γίνῃ Προσευχή, βαθειὰ γιὰ ν' ἀκουστῇ σὲ κάθε ἐλεύθερη ψυχή. Προχωρεῖτε, προχωρεῖτε κι' ἕνας Νοῦς Φωτεινὸς κυβερνᾷ, για ἄλλους Γράμμους ἐμπρὸς χυθεῖτε. Νὰ ὁ Στρατός μας μὲ δόξα περνᾷ. Τὰ κανόνια δὲν σᾶς σκιάζουν τὰ μπαζοῦκας κι ἂς βροντοῦν. Οἱ 300 τοῦ Λεωνίδα σᾶς θωροῦν κι ὅλοι σᾶς χειροκροτοῦν !