Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) (ΚΙΣ) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους Εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του Eλληνικού κράτους...
Με απλά λόγια, κανένας Εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο Eλληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!
Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. απαλλάσσονται της καταβολής φόρων στο Eλληνικό δημόσιο.
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες Εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το ελλαδικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του.
Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανέναν φόρο στο Eλλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγει αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση. Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους.
Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα “κράτος εν κράτη” από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το “κράτος” δεν μετέχει σε καμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδει τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο…!
Μετά από αυτά, δικαίως αναρωτιέται ο γράφων, αλλά και ο κάθε Έλληνας πολίτης: Και γιατί κύριε Παπανδρέου, κύριε Βενιζέλο και κύριοι βουλευτές, να πληρώνουν οι απλοί Έλληνες πολίτες τη στιγμή που άλλοι Έλληνες πολίτες (Εβραίοι στο θρήσκευμα) δεν συμπαρατάσσονται στην στήριξη της οικονομίας αυτής της χώρας, αλλά και δεν συνδράμουν για την οικονομική της σωτηρία; Γιατί, άραγε, θα πρέπει εις έκαστος μισθωτός, συνταξιούχος ή δημόσιος υπάλληλος, να ανεχθεί την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν κάποιοι άλλοι (Εβραίοι) πολίτες απολαμβάνουν ειδικής μέριμνας, προστασίας και ουσιαστικής απαλλαγής από τις εισφορές φόρων;
Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως μεγάλες (έως τεράστιες) βιομηχανίες Εβραϊκών συμφερόντων που λειτουργούν στη χώρα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ως φόρο και χάνονται πάρα πολλά δισεκατομμύρια ετησίως, λόγω ειδικού νόμου, με ποια σοβαρότητα έρχεται σήμερα το κράτος να κυνηγήσει τον μικροεπιχειρηματία που «φοροδιαφεύγει»;.
Ας δούμε όμως με τα επίσημα ΦΕΚ ποιοι πολιτικοί μας, μετέτρεψαν τις Ισραηλίτικες Κοινοτήτες από απλούς συλλόγους και σωματεία σε «Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» για να απαλλαχτούν από την φορολογία…
Η ιστορία ξεκινάει το 1920 όταν η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ψηφίζει τον νόμο 2456/1920 που λέει στο Το Άρθρο 1: «Εις τας πόλεις του Βασιλείου κατοικούσι μονίμως πλείονες των είκοσι Ισραηλητικών οικογενειών και λειτουργεί Συναγωγή, δύναται να ιδρυθεί δια Βασιλικού Διατάγματος, Ισραηλιτική Κοινότης αναγνωριζόμενη ως Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου»
Περνούν μερικά χρόνια και μετά τον πόλεμο, βοηθάει την κατάσταση βάζοντας το χέρι του ο Γεώργιος Παπανδρέου, με το Άρθρο 1 του αναγκαστικού νόμου 367/1945 … που σε τροποποίηση του προηγουμένου λέει: «Όσοι εκ των Ελλάδι Ισραηλιτικών Κοινοτήτων αριθμούν κατά την δημοσίευση του παρόντος πλέον του ημίσεως του προ του πολέμου αριθμού μελλών, θεωρούνται ως… ανασυγκροτημέναι.
Η λειτουργία των Κοινοτήτων τούτων συνεχίζεται συμφώνως προς τας διατάξεις του Νόμου 2456/1920»
Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψηφίζει το 1978 στο προεδρικό διάταγμα 182/1978 στο Άρθρο 1 που αφορά την κοινότητα μόνο των Αθηνών και λέει: «Η Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών υφίσταται ως «Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» κατά τους νόμους 2456/1920 (ΦΕΚ 173) και 4837/1930 (ΦΕΚ 252).
Σκοπός της είναι γενικά η εξυπηρέτηση σύμφωνα με τους νόμους αυτούς των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών προορισμών, ή υποστήριξη κάθε ωφέλιμης πρωτοβουλίας που εξυπηρετεί εθνικές ανάγκες, ή εξύψωση του ηθικού, πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου των μελών της, ή αδελφοποίηση τους και η φροντίδα για την προαγωγή των εβραϊκών γραμμάτων.»
Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. απαλλάσσονται της καταβολής φόρων στο Eλληνικό δημόσιο.
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες Εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το ελλαδικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του.
Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανέναν φόρο στο Eλλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγει αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση. Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους.
Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα “κράτος εν κράτη” από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το “κράτος” δεν μετέχει σε καμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδει τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο…!
Μετά από αυτά, δικαίως αναρωτιέται ο γράφων, αλλά και ο κάθε Έλληνας πολίτης: Και γιατί κύριε Παπανδρέου, κύριε Βενιζέλο και κύριοι βουλευτές, να πληρώνουν οι απλοί Έλληνες πολίτες τη στιγμή που άλλοι Έλληνες πολίτες (Εβραίοι στο θρήσκευμα) δεν συμπαρατάσσονται στην στήριξη της οικονομίας αυτής της χώρας, αλλά και δεν συνδράμουν για την οικονομική της σωτηρία; Γιατί, άραγε, θα πρέπει εις έκαστος μισθωτός, συνταξιούχος ή δημόσιος υπάλληλος, να ανεχθεί την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν κάποιοι άλλοι (Εβραίοι) πολίτες απολαμβάνουν ειδικής μέριμνας, προστασίας και ουσιαστικής απαλλαγής από τις εισφορές φόρων;
Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως μεγάλες (έως τεράστιες) βιομηχανίες Εβραϊκών συμφερόντων που λειτουργούν στη χώρα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ως φόρο και χάνονται πάρα πολλά δισεκατομμύρια ετησίως, λόγω ειδικού νόμου, με ποια σοβαρότητα έρχεται σήμερα το κράτος να κυνηγήσει τον μικροεπιχειρηματία που «φοροδιαφεύγει»;.
Ας δούμε όμως με τα επίσημα ΦΕΚ ποιοι πολιτικοί μας, μετέτρεψαν τις Ισραηλίτικες Κοινοτήτες από απλούς συλλόγους και σωματεία σε «Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» για να απαλλαχτούν από την φορολογία…
Η ιστορία ξεκινάει το 1920 όταν η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ψηφίζει τον νόμο 2456/1920 που λέει στο Το Άρθρο 1: «Εις τας πόλεις του Βασιλείου κατοικούσι μονίμως πλείονες των είκοσι Ισραηλητικών οικογενειών και λειτουργεί Συναγωγή, δύναται να ιδρυθεί δια Βασιλικού Διατάγματος, Ισραηλιτική Κοινότης αναγνωριζόμενη ως Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου»
Περνούν μερικά χρόνια και μετά τον πόλεμο, βοηθάει την κατάσταση βάζοντας το χέρι του ο Γεώργιος Παπανδρέου, με το Άρθρο 1 του αναγκαστικού νόμου 367/1945 … που σε τροποποίηση του προηγουμένου λέει: «Όσοι εκ των Ελλάδι Ισραηλιτικών Κοινοτήτων αριθμούν κατά την δημοσίευση του παρόντος πλέον του ημίσεως του προ του πολέμου αριθμού μελλών, θεωρούνται ως… ανασυγκροτημέναι.
Η λειτουργία των Κοινοτήτων τούτων συνεχίζεται συμφώνως προς τας διατάξεις του Νόμου 2456/1920»
Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψηφίζει το 1978 στο προεδρικό διάταγμα 182/1978 στο Άρθρο 1 που αφορά την κοινότητα μόνο των Αθηνών και λέει: «Η Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών υφίσταται ως «Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» κατά τους νόμους 2456/1920 (ΦΕΚ 173) και 4837/1930 (ΦΕΚ 252).
Σκοπός της είναι γενικά η εξυπηρέτηση σύμφωνα με τους νόμους αυτούς των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών προορισμών, ή υποστήριξη κάθε ωφέλιμης πρωτοβουλίας που εξυπηρετεί εθνικές ανάγκες, ή εξύψωση του ηθικού, πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου των μελών της, ή αδελφοποίηση τους και η φροντίδα για την προαγωγή των εβραϊκών γραμμάτων.»