Ένα - ένα καταρρίπτονται τα αφηγήματα που στήριξαν όλη την πολιτική των περιορισμών για την μετάδοση της πανδημίας, με τελευταίο το αφήγημα του μαζικού εμβολιασμού, που τελικά επιδείνωσε την πανδημία όπως αποδεικνύει μελέτη....
1. Μια αρχή των μολυσματικών ασθενειών είναι η «αντιμικροβιακή διαχείριση» που περιλαμβάνει την επιλογή του σωστού αντιβιοτικού για τον κατάλληλο ασθενή και ποτέ την υπερβολική συνταγογράφηση ή την κάλυψη ασθενών που δεν χρειάζονται θεραπεία.
2. Μια άλλη αρχή είναι ο «περιορισμός του φάσματος» ενός φαρμάκου από τη στιγμή που ο οργανισμός ταυτοποιηθεί με καλλιέργεια ή άλλες μεθόδους.
Περιορισμός της βακτηριακής αντοχής
Αυτές οι θεμελιώδεις προσεγγίσεις στη χρήση των αντιβιοτικών λειτουργούν για να περιορίσουν το πρόβλημα της βακτηριακής αντοχής και την ανάπτυξη «υπερμικροβίων».
Κάθε χρόνο, το καθένα από τα νοσοκομεία παράγει το αντιβιόγραμμά του ή την αναφορά των κοινών λοιμώξεων που αντιμετωπίζουν και ποια αντιβιοτικά είναι είτε αποτελεσματικά (ο οργανισμός είναι ευαίσθητος), είτε αναποτελεσματικά (ο οργανισμός είναι ανθεκτικός).
Στην πανδημία SARS-CoV-2 αυτές οι αρχές έχουν εφαρμοστεί στη χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων και η διαδικασία εξηγεί γιατί διάφορα προϊόντα EUA (π.χ. το bamlanivimab) αποσύρθηκαν από την αγορά όταν θεωρήθηκε ότι δεν ήταν πλέον αποτελεσματικά στην εξουδετέρωση του SARS- CoV-2.
Ολόκληρη αυτή η διαδικασία σκέψης έχει πεταχτεί από το παράθυρο για τα εμβόλια COVID-19.
Για 18 μήνες το προγονικό στέλεχος Wuhan Institute of Virology πρωτεΐνη Spike ήταν το χαρακτηριστικό αντιγόνο για τα εμβόλια Pfizer, Moderna, Janssen, AstraZeneca και Novavax.
Μέσα σε λίγους μήνες, υπήρχαν αυξανόμενες ενδείξεις ότι ο SARS-CoV-2 μεταλλάχθηκε εύκολα για να ξεφύγει από την εμβέλεια των αντισωμάτων που δημιουργούνται από τα εμβόλια που θα ίσχυαν για σοβαρές επεμβατικές ασθένειες (IgG και IgM).
Επειδή τα εμβόλια COVID-19 δεν έχουν ποτέ αποδειχθεί ότι εξουδετερώνουν τον SARS-CoV-2 στο ρινοφάρυγγα, το μόνο θεωρητικό όφελος θα ήταν για συστηματική νόσο.
Έχει γίνει πλέον προφανές ότι η φύση έχει το πάνω χέρι έναντι των κατασκευαστών εμβολίων, καθώς ο SARS-CoV-2 έχει πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία.
Επειδή η αντιγραφή μπορεί να επιτρέψει αλλαγές στον γενετικό κώδικα που επιτρέπουν γρήγορα τη συνέχιση της επιβίωσης, ο SARS-CoV-2 απολαμβάνει μια βιβλιοθήκη ~28k μεταλλάξεων από τις οποίες ~4,5K βρίσκονται στον τομέα δέσμευσης υποδοχέα της πρωτεΐνης Spike ή στην άκρη του δόρατος.
Η αντίστροφη λειτουργία του μαζικού εμβολιασμού
Ο Wang και οι συνεργάτες του, χρησιμοποιώντας λεπτομερείς τεχνικές μοντελοποίησης των μεταλλάξεων που επικρατούν στις πιο έντονα εμβολιασμένες χώρες, έχουν δείξει ότι ο μαζικός εμβολιασμός είναι αντίστροφος και τροφοδοτεί μεγαλύτερη ιική αντίσταση στην περιορισμένη βιβλιοθήκη αντισωμάτων που θα μπορούσε να δημιουργηθεί από τα εμβόλια.[1]
Η ανάλυση του Wang υποδηλώνει ότι η μελλοντική ανάπτυξη εμβολίου κατά του SARS-CoV-2 είναι απογοητευτική σε βαθμό... απελπιστικό.
Ο ιός είναι απλώς πολύ ευκίνητος και μπορεί να χειριστεί τη «δεσμευτική ελεύθερη ενέργεια» μεταξύ του RBD και του ανθρώπινου στόχου του, του υποδοχέα ACE2.
Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότεροι εμβολιασμοί γίνονται τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μεταλλαγμένων στελεχών και τόσο περισσότερο ο ιός θα διαδοθεί και θα επεκτείνει την πανδημία.
Έτσι, ένα βασικό βήμα για τον τερματισμό της πανδημίας θα είναι ο τερματισμός του μαζικού εμβολιασμού.
Ο ιός δεν σταματά μέχρι να σταματήσει η ανθρωπότητα.