Αντε και στα δικα μας....
Ξυπνατε ρε....
Αντε να διωξουμε κλεφτες και λαμογια....
Το 2012, αφού πια είχε διαλυθεί η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, ίδρυσε τους Αδερφούς της Ιταλίας, ένα κόμμα που η ίδια χαρακτηρίζει συντηρητικό, παρομοιάζοντάς το με τους Ρεπουμπλικάνους των ΗΠΑ και τους Tories της Μ. Βρετανίας.
Παρά την αρχική του μικρή απήχηση, και τα πενιχρά ποσοστά που συγκέντρωνε επί χρόνια, ξαφνικά άρχισε να σημειώνει άνοδο. Ενδεικτικό είναι το ότι, έναν χρόνο μετά το σχεδόν 4% που συγκέντρωσε στις ιταλικές εκλογές το 2018, τα πήγε ανέλπιστα καλά στις Ευρωεκλογές και πλέον, συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό αυτή τη στιγμή στην Ιταλία.
Τη δεκαετία αυτή η Μελόνι έδειξε πως πρόκειται για μία χαρισματική πολιτικό. Ωστόσο, για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα χρειάστηκε να κάνει υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και σημαντικές πολιτικές επιλογές.
Αρχικά, η απόφαση της να απέχει από την κυβέρνηση συνεργασίας του Μάριο Ντράγκι το 2018 αποδείχθηκε καίριας σημασίας. Στην ουσία μονοπώλησε την αντιπολίτευση και «έδωσε στους ψηφοφόρους την αίσθηση πώς είναι η μόνη ηγέτης που δεν έχουν δοκιμάσει», όπως τονίζει ο Λορέντζο Πρελιάσκο, ιδρυτής της εταιρίας δημοσκοπήσεων YouTrend, στους Financial Times.
Επιπλέον, από το 2012 μέχρι σήμερα, έχει καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να αποτάξει τη ρετσινιά του νέο-φασιστικού της παρελθόντος και της κληρονομιάς που κουβαλάει το κόμμα της. Και δεν είναι λίγες οι δηλώσεις τις όπου πραγματεύεται το συγκεκριμένο ζήτημα.
Παρόλο που πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βίντεο από τα εφηβικά της χρόνια, στο οποίο φαίνεται να εγκωμιάζει τον Μουσολίνι, η ίδια στο βιβλίο της επιμένει πως δεν ανήκει «στην αίρεση του φασισμού» και δήλωσε στην Corriere della Sera πως «δεν υπάρχουν νοσταλγοί του φασισμού, ρατσιστές ή αντισημίτες» στους Αδερφούς της Ιταλίας.
Μελόνι: Πατρίς – θρησκεία – οικογένεια
Αρνήθηκε, όμως, να αλλάξει το σήμα της τρίχρωμης φλόγας, η οποία αποτελούσε και σήμα του MSI: Χρησιμοποιεί ακόμα ως σύνθημα το «θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια». Στο κόμμα συμμετέχει κανονικά και είναι και εκλεγμένη στο δημοτικό συμβούλιο της Ρώμης, η εγγονή του Μουσολίνι, Ρακέλε.
Τον Ιούνιο, επισκέφτηκε την Μαρβέγια της Ισπανίας για να στηρίξει το ακροδεξιό VOX. Εκεί η ομιλία της, άκρως αμφιλεγόμενη, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολίας όσον αφορά την ακραία δεξιά ιδεολογία της ενώ τον Αύγουστο ανήρτησε ένα βίντεο οπού απευθυνόμενη στον ξένο τύπο εξηγούσε, μεταξύ άλλων, πως ο φασισμός ανήκει στην ιστορία και ότι καταδικάζει την καταπίεση της δημοκρατίας.
Σχετικά με αυτό, ο Λουτσιάνο Κέλες, καθηγητής ιταλικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ ανέφερε στη βρετανική εφημερίδα Guardian: «Είναι πονηρή. Προφανώς, προσαρμόζει την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της ανάλογα με το που απευθύνεται».
Η τάση της αυτή να προσαρμόζεται είναι ίσως το κλειδί της -μέχρι τώρα- επιτυχίας της. Ηγείται ενός βαθιά ακροδεξιού κόμματος και πρεσβεύει ανελευθεριακές απόψεις. Όμως όσο προχωρούσε η προεκλογική περίοδος, υιοθετούσε μία πιο μετριοπαθή στάση και παρά τις ευρωσκεπτικιστικές της απόψεις, δεν δείχνει να θέλει να έρθει σε ευθεία ρήξη με την Ε.Ε.
Στηρίζει δε, τα καθεστώτα της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, με τα οποία οι Βρυξέλλες πολλές φορές έχουν έρθει σε ρήξη για ζητήματα διαφθοράς και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα, η συντηρητική παράταξη (με την οποία αναμένεται να σχηματίσει κυβέρνηση) περιλαμβάνει τον φιλορώσο Σαλβίνι, ο οποίος έχει ταχθεί ανοιχτά κατά των κυρώσεων της Ρωσίας.
Όλες αυτές οι αντιφάσεις που έχει δημιουργήσει η Μελόνι εγείρουν ερωτήματα για τη νέα κυβέρνηση στην Ιταλία. Η ίδια, αν και δεινή ομιλήτρια, υπολείπεται εμπειρίας, ενώ δεν έχει καταστήσει ξεκάθαρη την πολιτική της ατζέντα, ούτε καν το πραγματικό της πρόσωπο. Ο Σαλβίνι, με τις αντιευρωπαϊκές και τις φιλικά προσκείμενες στον Πούτιν απόψεις του μπορεί να γίνει απρόβλεπτος.