Με την υπογραφή του Χρήστου Ροζάκη αλλά και του Κύπριου Λουκή Λουκαΐδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαωμάτων κατακεραυνώνει την χώρα μας για θέματα που σχετίζονται με την «μακεδονική» και «τουρκική» μειονότητα....
Ένας Έλληνας που στο παρελθόν έχει διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο μπαράζ καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος της χώρας μας για θέματα που σχετίζονται με την «μακεδονική» και την «τουρκική» μειονότητα στην Ελλάδα.
Μία σειρά καταδικαστικών αποφάσεων του…. Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), οι οποίεςκατακεραυνώνουν την Ελλάδα για την άρνησή τους να αναγνωρίσει «μακεδονικούς» και «τουρκικούς» συλλόγους στην Ελλάδα, φέρει φαρδιά πάτιά την υπογραφή του κ. Χρήστου Ροζάκη, εκλεκτού του κ. Κώστα Σημίτη, ο οποίος το 1996 τον έχρισε υφυπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνησή του.
Ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι ως κυβερνητικό στέλεχος προάσπιζε τα εθνικά μας συμφέροντα και έδινε μάχη για τις Ελλήνικές θέσεις στο εξωτερικό, σήμερα ως αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πρωταγωνιστεί στις καταδίκες της Ελλάδας, για θέματα μάλιστα για τα οποία και ο ίδιος διαμόρφωνε πολιτική ως υφυπουργός Εξωτερικών.
Με την ψήφο του, αλλά και με αυτή του Κύπριου προέδρου του ΕΔΑΔ κ. Λουκή Λουκαΐδη, το Δικαστήριο του Στρασβούργου δικαίωσε ομόφωνα τους «Μακεδόνες» της Φλώρινας και τους «Τούρκους» της Θράκης σε τρεις τουλάχιστον περπτώσεις.
Οι συγκεκριμένες αποφάσεις μάλιστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι μία απλή, τυπική διαδικασία, καθώς, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, επηρεάζει την στάση άλλων κρατών στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα.
Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι η περίπτωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών (Στέιτ Ντιπάρτμεντ), το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια στις αναφορές του για την Ελλάδα χαρακτήριζε τη μειονότητα της Θράκης «μουσουλμανική», ενώ τώρα «τουρκική«, παραπέμποντας, μεταξύ άλλων, και στις συγκεκριμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
«Μακεδονική» μειονότητα
Οκτώβριος του 2005 και η οκταμελής σύνθεση του 1ου Τμήματοςτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του οποίουπροεδρεύει ο Κύπριος ευρωδικαστής κ. Λουκαΐδης και στο οποίο συμμετέχει ως μέλος και εισηγητής ο Έλληνας ευρωδικαστής κ. Ροζάκης, εκδικάζει την υπόθεση του σωματείου «Ουράνιο Τόξο», το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή της Φλώρινας και μάχεται για την αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Το «Ουράνιο Τόξο» προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατηγορώντας το Ελληνικό κράτος, επειδή οι Ελληνικές αρχές υποχρέωσαν την οργάνωση νακατεβάσει επιγραφή που είχε αναρτηθεί στη λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα και η οποία έγραφε «Βίνο – Ζίτο -Λερίνσκι Κομιτέτ».
Η φράση αυτή, σύμφωνα με τις επίσημες παρατηρήσεις του υπουργού Εξωτερικών που κατατέθηκαν στο ΕΔΑΔ για την συγκεκριμένη υπόθεση, «χρησιμοποιήθηκεκατά την εποχή του εμφυλίου πολέμου στη Μακεδονία από τους επιδιώκοντες να στραφούν κατά της Ελληνικής επικράτειας και να καταλάβουν τη Φλώρινα. Η έκφραση «Βίνο – Ζίτο» προκαλεί άμεσους συνειρμούς στους κατοίκους της περιοχής, καθώς υπήρξε σύνθημα μιας εποχής που οδήγησε σε διχασμό και δεινά».
Αν και με βάση όλες τις διεθνείς συνθήκες δεν τίθεται θέμα «μακεδονικής»μειονότητας στην Ελλάδα, ο κ. Ροζάκης, ο κ. Λουκαΐδης και οι υπόλοιποι δικαστέςδικαιώνουν ομόφωνα το «Ουράνιο Τόξο»!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα την χώρα μας (με την υπογραφή του πρώην Έλληνα υφυπουργού Εξωτερικών φαρδιά πλατιά στην απόφαση), σημειώνοντας παράλληλα ότι «Ουράνιο Τόξο» είναι νόμιμο σωματείο που ως στόχο έχει την υπεράσπιση της «μακεδονικής» μειονότητας που ζει στην Ελλάδα»!
Αυτό ακριβώς ήταν και το σημείο της απόφασης πουανησύχησε τους Έλληνες διπλωμάτες, οι οποίοι αναφέρουν ότι «με αυτό το τρόπο επικυρώνεται η ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα».
Ενδεικτικό επίσης της στάσης των κυρίων Λουκαΐδη και Ροζάκη στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι υποχρέωσαν την Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση στους εκπροσώπους του «Ουράνιου Τόξου» ύψους 35.000 ευρώ, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση δύο εκ των μελών του Δικαστηρίου.
Προστασία στα όργανα ανθελληνικής προπαγάνδας
Οι συγκεκριμένοι ευρωδικαστές όμως έχουν στοβιογραφικό τους και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις για την χώρα μας.
Συγκεκριμένα, στις 13 Ιουλίου του 2006 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο προήδρευε ο κ. Λουκαΐδης και συμμετείχε ως μέλος ο κ. Ροζάκης, αποφάσισε ομόφωνα ότι η χώρα μας παραβίασε το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης (δικαίωμα ελευθερίας στη συνείδηση και στην θρησκευτική πίστη). Η υπόθεση αφορούσε στην περίπτωσητου αποκαλούμενου «ψευδομουφτή» Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Αγά, ο οποίος είχε εκλεγεί μουφτής από το μειονοτικό σώμα, αλλά δεν είχε αναγνωριστεί από το Ελληνικό κράτος.
Τα Ελληνικά Δικαστήρια είχαν διώξει ποινικά επτά φορές τον «ψευδομουφτή» για αντιποίηση αρχής και τον είχαν καταδικάσει επειδή εξέδωσε ανακοινώσεις θρησκευτικού περιεχομένου χωρίς να έχει επίσημα την ιδιότητα του μουφτή.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όμως, είχε αντίθετη άποψη καικαταδίκασε την Ελλάδα. Όπως αναφέρουν διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Ροζάκης από την εμπειρία του ως υφυπουργός στο ίδιο υπουργείο θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι «»ψευδομουφτήδες» της Ξάνθης και της Κομοτηνής, όπως και οι περισσότεροι «τουρκικοί» σύλλογοι της Θράκης, συντάσσονται στην γραμμή του τουρκικού προξενείου της περιοχής προβάλλοντας την τουρκική προπαγάνδα, χωρίς να έχουν καμία σχέση με θρησκευτικά και πνευματικά καθήκοντα».
Χαρακτηριστικός είναι άλλωστε ο πύρινος λόγος του σημερινού «ψευδομουφτή» Ξάνθης Αχμέτ Μετέ όπως παρουσιάζεται στο βίντεο που έφερε στη δημοσιότητα το «Θέμα», στο οποίο αποκαλεί τους Έλληνες «γκιαούρηδες»,υποδεικνύει προς τη μειονότητα πως «ο τούρκος μόνο με τούρκο μπορεί να γίνει φίλος» και την καλεί να ακολουθήσει το σύνθημα «τουρκική ψήφος σε τούρκο«.
Οι καλύτεροι σύμμαχοι των…. Τούρκων
Το δίδυμο των ευρωδικαστών, όμως, φαίνεται ότι έχειεξελιχθεί σε ….. δήμιο για την Ελλάδα. Πριν από λίγες εβδομάδες η επταμελής σύνθεση του 1ου Τμήματος, του οποίου προήδρευε ο κ. Λουκαΐδης και συμμετείχε ο κ. Ροζάκης, καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος του «συνεταιρίζεσθαι» (άρθρο11 της Ε.Σ.),επειδή τα δικαστήρια της χώρας μας αρνούνται από το 1995 να αναγνωρίσουν τη νόμιμη σύσταση του σωματείου «Σύλλογος Νεολαίας Μειονότητας Έβρου».
Τα Ελληνικά δικαστήρια είχαν επικαλεστεί ότι ο σκοπός τηςίδρυσης του συλλόγου, όπως αναφέρεται στο καταστατικό του, είναι «η εκπαίδευση των νέων στης παραδόσεις της «τουρκικής» μειονότητας». Το γεγονός αυτό και σύμφωνα με την συνθήκη της Λοζάνης που μιλά για θρησκευτική – μουσουλμανική και όχι εθνική – τουρκική μειονότητα προκαλεί σύγχυση και δημιουργεί την εντύπωση ότι υπήκοοι ξένης χώρας, και συγκεκριμένα τουρκικής εθνικότητας, κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα.
Οι ευρωδικαστές όμως είχαν και πάλι αντίθετη άποψη. Τοσκεπτικό της καταδικαστικής απόφασης αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι αληθινός σκοπός του σωματείου είναι να προωθήσει την ιδέα ότι υπάρχει τουρκική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα, αυτό δεν αποτελεί απειλή προς τη δημοκρατική κοινωνία».
Τα μέλη μάλιστα του συγκεκριμένου συλλόγου υποστήριξαν ενώπιον του ΕΔΑΔ ότι η Συνθήκη της Λοζάνης δεν απαγορεύει στα μέλη των μειονοτήτων να αυτοπροσδιορίζονται με το επίθετο «τούρκοι».
Η απόφαση αυτή, όμως, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς,θέτει ευθέως θέμα συλλογικού και όχι μόνο ατομικού εθνικού προσδιορισμού. Με άλλα λόγια, ανοίγει τον δρόμο για την επίσημη ανγνώριση εθνικής «τουρκικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Επιπλέον, προσθέτουν, δείχνει και την πορεία που θα έχει η εκδίκαση της προσφυγής μουσουλμάνων κατοίκων της Ξάνθης κατά των αποφάσεων ελληνικών διακαστηρίων να εγγράψουν ως νόμιμη την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης».Ότι δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα δικαιώσει την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης».
Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι
«Θρίαμβος των (σ.σ.:αυτοαποκαλούμενων) Τούρκων της Δυτικής Θράκης με τη βοήθεια του κ. Ροζάκη και του κ. Λουκαΐδη» :αυτά αναφέρει στην ανακοίνωση της η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης(ΕΟΤΔΘ) μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να δικαιώσουν τον «Σύλλογο Νεολαίας Μειονοτήτων Έβρου». Προσθέτουν μάλιστα ότι «η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει την τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης«, καθώς και ότι η «απόφαση ανοίγει τον δρόμο για την δικαίωση και άλλων μειονοτήτων σε όλη την Ελλάδα».
Εντυπωσιακές επίσης είναι και οι δηλώσεις του προέδρου της ΕΟΤΔΘ κ. Χαλίτ Χαμπίπογλου πουευχαριστεί τον κ. Χρήστο Ροζάκη και τον κ. Λουκή Λουκαΐδη, αναφέροντας ότι » το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές της απόφασης ήταν ένας Έ λληνας και ένας Ελληνοκύπριος ευρωδικαστής δείχνει ξεκάθαρα πόσο δίκιο έχουν οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης». Συμπληρώνει μάλιστα πως » η Ελλάδα πλέον είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει την τουρκική ταυτότητα της μειονότητας».
Χρήστος Ροζάκης
Ο εκλεκτός του Σημίτη που «κρέμασε» την Ελλάδα
Κι όμως στον άνθρωπο που υποστηρίζει ότι η μειονότητα της Θράκης πρέπει να αναγνωριστεί είχαμε αναθέσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας μας ως υφυπουργός Εξωτερικών.
Εμφανίστηκε στο προσκήνιο στις 25 Σεπτεμβρίου του 1996, όταν ο τότε πρωθυπυργός κ. Κώστας Σημίτης τον έχρισε ως υφυπουργό Εξωτερικών.
Η αμοιβαία εκτίμηση των δύο ανδρών καθώς και η ιδιότητά του ως καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αποτέλεσαν το εισιτήριο για την αναρίχησή του στον υπουργικό θώκο.
Διέγραψε, όμως, σύντομη σταδιοδρομία, καθώς η «ασυμφωνία» χαρακτήρων με τον τότε υπουργό κ. Θεόδωρο Πάγκαλο τον οδήγησε σε παραίτηση έπειτα από πέντε μήνες. Ωστόσο δεν έμεινε χωρίς δουλειά, καθώς λίγους μήνες μετά η κυβέρνηση τον έστειλε στο Στρασβούργο ως ευρωδικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).
Ο λόγος για τον κ. Χρήστο Ροζάκη, τον Έλληνα ευρωδικαστή και αντιπρόεδρο σήμερα του ΕΔΑΔ, ο οποίος ως φαίνεται έχει εξελιχθεί σε δήμιο της χώρας μας, ιδιαίτερα σε θέματα μειονοτήτων.
Πως όμως δικαιολογείται το γεγονός ένας άνθρωπος που έχει διετελέσει στο παρελθόν υφυπουργός Εξωτερικών, επιφορτισμένος με την προάσπιση των εθνικών ζητημάτων της χώρας και γνώστης της μειονοτικής πραγματικότητας, να καταδικάζει την Ελλάδα η οποία δεν αναγνωρίζει «μακεδονικούς» συλλόγους στη Φλώρινα και «τούρκικους» στη Θράκη;
Ή τουλάχιστον – όπως αναρωτιούνται νομικοί και διπλωματικοί κύκλοι – γιατί ο κ. Ροζάκης δεν ασκούσε το δικαίωμα της εξαίρεσής του από τις συγκεκριμένες υποθέσεις ώστε όσοι «βλέπουν» «τουρκική» και «μακεδονική» μεινότητα στην Ελλάδα να μην επικαλούνται αποφάσεις που τους δικαιώνουν, και μάλιστα από έναν άνθρωπο που έχει διατελέσει υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας;
Καθολική άποψη είναι ότι » ο κάθε ευρωδικαστής σκέπτεται και συμπεριφέρεται ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης».Σύμφωνα όμως με όσους γνωρίζουν τις απόψεις του κ. Ροζάκη δεν θα περίμεναν διαφορετική τοποθέτηση από τον Έλληνα ευρωδικαστή και υπέρμαχο του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό.
Ο ίδιος είχε άλλωστε δηλώσει πως η υπουργοποίησή του είχε και ένα αρνητικό επακόλουθο, ότι δηλαδή του αφαιρέθηκε η δυνατότητα κριτικής παρέμβασης σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρέμβασης, όπως η δημοσίευση μελέτης σε ξένα επιστημονικά έντυπα με τίτλο «Η διεθνής προστασία των μειονοτήτων στην Ελλάδα», στο οποίο εκφράζει τια απόψεις του για την κατάσταση των μειονοτήτων στη χώρα μας.
Ορισμένες από τις προσωπικές απόψεις του κ. Ροζάκηπου παραθέτονται στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρουν:«Όσον αφορά τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, είναι σαφές ότι πληρούν τους όρους για να χαρακτηριστούν εθνοτική ομάδα».
Με άλλα λόγια δηλαδή ο κ. Ροζάκης θεωρεί πω η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης πρέπει να αναγνωριστεί ως «τουρκική».
Για να στηρίξει μάλιστα τη συγκεκριμένη του άποψη, επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι «η Συνθήκη της Λοζάνης δεν καθορίζει κατ’ ανάγκη τη φύση της μειονότητας στη Θράκη ως θρησκευτικής» – επιχείρημα όμοιο με αυτό που προβάλλουν τα τελευταία χρόνια οι «τουρκικοί» σύλλογοι της Ξάνθης και της Κομοτηνής για να υπερασπιστούν τη νομιμότητά τους.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου και ενάντια στη κρατούσα αντίληψη, «στην Ελλάδα υπάρχει σλαβοφωνη μειονότητα». Προσθέτει μάλιστα ότι «Σλαβόφωνοι μοιράζονται κοινή εθνοτική καταγωγή με τους γειτονικούς πληθυσμούς στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας».
Κάτι ήξερε ο Κολοκοτρώνης σφάζοντας 5.000 Εβραίους!
Στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης εξολόθρευσε 5.000 Εβραίους!
Οι ίδιοι οι Εβραίοι ομολογούν ότι ήσαν πιστοί σύμμαχοι των Οθωμανών και δεν έιδαν με καθόλου καλό μάτι της εξέγερση των Ελλήνων, οι οποίοι φανερά τους μισούσαν.
Όπως γράφει ο Πιερόν, από το 1821 μέχρι το 1831 που ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Ελλάδος συρρικνώθηκε δραματικά εξ αιτίας των σφαγών και της μετανάστευσεως. Οι Εβραίοι έφευγαν από την Ελλάδα για να μην τους σφάξουν οι Έλληνες!
Οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες. Όταν τον Σεπτέμβριο του 1821 οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά, ο Κολοκοτρώνης και τα παλληκάρια του έσφαξαν 5.000 Εβραίους! Ο Πιερόν καταφεύγει στον μεγάλο Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ για να μας δώσει μια εικόνα της σφαγής: Οι χριστιανοί σφάζανε μέχρι και τα ζώα των Εβραίων! Γράφει ο αυτόπτης μάρτυς Μαξίμ Ρεμπό: “Συχνά ένας Έλληνας που πάει να μαχαιρώσει έναν Μουσουλμάνο, τον παρατάει για να σκοτώσει έναν Εβραίο. Οι Ισραηλίτες της Τριπολιτσάς θανατώθηκαν όλοι, οι περισσότεροι από αυτούς στην πυρά, εξαιτίας του μεγάλου μίσους που έτρεφαν γι’ αυτούς οι Έλληνες, μετά τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει οι Εβραίοι της Κωνσταντινούπολης εναντίον των Χριστιανών της Πόλης και πάνω στο σώμα του Πατριάρχη Γρηγορίου”!
Έχει σημασία πώς εξηγούν οι ίδιοι οι Εβραίοι τον φοβερό Αντισημιτισμό που έδιεξαν οι Έλληνες το 1821. Κατ’αρχάς υπήρχε το παραδοσιακό Χριστιανικό μίσος απέναντι στον “θεοκτόνο” Λαό των Εβραίων που σταύρωσε τον Χριστό. Το μίσος αυτό ενισχύθηκε από μια σειρά ανθελληνικών ενεργειών του περιουσίου Λαού: Στην Κορώνη οι Εβραίοι βασάνισαν μέχρι θανάτου τον επίσκοπο Γρηγόριο, που είχαν πιάσει όμηρο, πετούσαν τα κομμάτια και φώναζαν στους Έλληνες να φάνε κρέας! Λίγο μετά οι Εβραίοι έκαναν το ίδιο με τον διάκονο του δεσπότη και έναν παπά: Τους πέταξαν κι αυτούς από το κάστρο.
Όταν οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον του Ναυπλίου, οι Εβραίοι βασάνισαν έναν Έλληνα μαχητή που μια οβίδα κανονιού του είχε σπάσει το πόδι. Οι Έλληνες έτρεφαν μίσος προς τους Εβραίους, διότι ενώ αυτοί πολεμούσαν για την Λευτεριά τους, οι Εβραίοι πολεμούσαν για να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Υπενθυμίζω ότι όλα τα παραπάνω τα γράφουν στα βιβλία τους που μνημονεύσαμε στην αρχή, οι δύο κορυφαίοι Εβραίοι ιστορικοί Μερνάρ Πιερόν και Μαρκ Μαζάουερ. Βεβαίως, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την συνεργασία των Εβραίων με τους Τούρκους μέσω του Ταλμούδ, που τους πρόσταζε ότι ο Νόμος του Κράτους είναι και ο δικός σας Νόμος!
Λόγω των Εβραίων απέτυχε η επανάσταση στην Μακεδονία!
Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό στοιχείο που ομολογούν οι ίδοι οι Εβραίοι αλλά ουδέποτε θα καταγράψει στο βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού η Μαρία Ρεπούση είναι άλλο: Τόσο ο Μαζάουερ όσο και ο Πιερόν (σελ 32-34) αποδέχονται ότι η ελληνική Επανάσταση στην Μακεδονία απέτυχε εξ αιτίας των Εβραίων! Οι τούρκοι, οι Εβραίοι και οι Λεβαντίνοι της Θεσσαλονίκης συμμάχησαν και κατέστειλαν την εξέγερση των Χριστιανών σε όλη την Βόρειο Ελλάδα. Σαρανταδύο ελληνικά χωριά κάηκαν, όλοι σχεδόν οι άνδρες εσφάγησαν και τα γυναικόπεδα φυλακίστηκαν. Ακόμη και ο Εβραιόφιλος Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ παραδέχεται ότι “στα γεγονότα αυτά συνέδραμαν εξαιρετικώς οι Εβραίοι”
Μετά από όλα αυτά ήταν φυσικό οι Έλληνες της Μακεδονίας να στραφούν με μίσος εναντίον των Εβραίων, τους οποίους σε λίγο έπαψαν να προστατεύουν και οι Οθωμανικές Αρχές. Σύμφωνα με την λαϊκή δοξασία, οι Εβραίοι εθεωρούντο πλούσιοι και οι Έλληνες τους συνελάμβαναν για να ζητήσουν λύτρα. Όταν αυτά δεν καταβάλλονται, τους ξυλοκοπούν και τουςλιθοβολούν μέχρι θανάτου. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ ήλθε στην Ελλάδα και άρχισε να σπέρνει τον τρόμο, οι Εβραίοι ανάσαναν. Όταν έπεσε το 1826 το Μεσολόγγι, οι Εβραίοι πανηγύριζαν!
Δεν μας παίρνει ο χώρος να καταγράψουμε όλη την κόντρα Ελλήνων και Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821. Θα αναφέρουμε μόνο τον ύπουλο ρόλο των Εβραίων χρηματιστών του Λονδίνου στα δάνεια που συνήψε το 1824 με την Αγγλία το υπο σύστασιν ελληνικό Κράτος (σελ. 34 του βιβλίου του Πιερόν)
Κοντολογίς: Ό,τι και να λένε η Ρεπούση, ο Λιάκος, Γιαννουλόπουλος και ο Αλαβάνος, έλληνες και εβραίοι μισούνται θανάσιμα εδώ και 22 αιώνες τουλάχιστον. Ο ρόλος των Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821 ήταν βαθύτατα ανθελληνικός και δικαίως ο Κολοκοτρώνης τους κατέσφαξε τον Σεπτέμβρη του 1821 στην Τριπολιτσά. Αυτό το παραδέχονται οι ίδιοι οι Εβραίοι ιστορικοί, αλλά το αρνούνται οι Έλληνες που γράφουν τα σημερινά σχολικά βιβλία Ιστορίας.
Γι αυτό και το 1821 έχει περιοριστεί σε δύο-τρεις σελίδες στα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Τα παιδιά δεν πρέπει ούτε να υποψιαστούν το προαιώνιο μίσος μεταξύ Εβραίων και Ελλήνων, για να μην γίνουν Εθνικιστές και ενοχληθεί το Διεθνές Εβραϊκό Λόμπυ που χρηματοδοτεί την έκδοση των σχολικών μας βιβλίων εδώ και λίγα χρόνια.