ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
“Γιατί πέθανα...;"
Με την άδεια της οικογένειας, δημοσιοποιώ τη συγκλονιστική αυτή φωτογραφία....
Ο Χρήστος σαν να ήθελε να με βοηθήσει να αποδείξω τι έγινε...
Η χαροκαμένη γυναίκα του αναζητά τη μορφή του Χάρου.
Και θέλει να αφήσει τον αδικοχαμένο άντρα της να βοηθήσει.
Να πει σε όλους τους ανθρώπους που εισάγονται στις μονάδες Covid-19 της χώρας:
Κρατάτε στοιχεία, βγάζετε φωτογραφίες, στέλνετε μηνύματα.
Ό,τι σας δίνουν, ό,τι συμβαίνει, ό,τι βλέπετε.
Τη φωτογραφία αυτή, τη selfie αυτή, ο Χρήστος την τράβηξε στις 23 Οκτωβρίου, έντεκα λεπτά πριν τις 8 το βράδυ.
Πριν τελειώσει η μέρα τον διασωλήνωσαν.
Στη Δράμα.
Ο ίδιος έντρομος το είπε στο τηλέφωνο στη γυναίκα του...
“Με διασωληνώνουν”.
Την επομένη ημέρα “όλα ήταν κατεστραμμένα...”.
Στην Αλεξανδρούπολη.
Και η χήρα λέει στο εξώδικό της στα δύο νοσοκομεία:
“Ο σύζυγός μου, 54 ετών, χωρίς υποκείμενα νοσήματα, πέραν της περιοδικής βρογχίτιδας που αντιμετώπιζε επιτυχώς τα τελευταία οκτώ τουλάχιστον χρόνια, από την ώρα που μου απέστειλε τη φωτογραφία του την προηγούμενη ημέρα, στην οποία εμφανίζεται χαμογελαστός, ευδιάθετος και χωρίς ενδείξεις της παραμικρής σοβαρής ασθένειας, μέσα σε λίγες ώρες διασωληνώθηκε και ήταν όλα κατεστραμμένα”
Ζητάμε τα πλήρη στοιχεία του ιατρικού φακέλου.
Για αρχή.
Και βήμα βήμα θα φτάσουμε στην αλήθεια...
Ο Χρήστος, από εκεί που είναι :
“Την ημέρα εκείνη ήμουν καλά.
Ήμουν ευδιάθετος, αστειευόμουν με τη γυναίκα μου.
Και όταν εκείνη έφυγε από το νοσοκομείο της Δράμας, λίγο μετά το μεσημέρι την πήραν στο τηλέφωνο και της είπαν ότι θα με διασωληνώσουν.
Εγώ δεν είχα ακόμη ιδέα”...
"Και κάτι ακόμα:
Γιατί γράψατε ότι ήμουν καπνιστής;
Δεν είχα βάλει ποτέ τσιγάρο στο στόμα μου...”
Και το τελικό ερώτημα του Χρήστου, στο οποίο ζητά απάντηση:
”Γιατί πέθανα...;”
Θα μάθουμε, Χρήστο...