Απόγευμα Παρασκευής, 27 Νοεμβρίου. Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν λίγο μετά τις 14:00 και η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης έχει ήδη ξεκινήσει για χιλιάδες μαθητές δημοτικών σχολείων ανά τη χώρα.
Την ίδια στιγμή, σε μια πυλωτή σπιτιού στην περιοχή Περιβόλια Ρεθύμνου, μία μητέρα κάθεται υπομονετικά μπροστά από τις δύο κόρες της και κρατώντας στο ένα της χέρι το κινητό της τηλέφωνο, προσπαθεί να βοηθήσει την μικρότερη ώστε να παρακολουθήσει το μάθημά της. Την ίδια στιγμή, με ένα δεύτερο κινητό και μπροστά της απλωμένα βιβλία, τετράδια και μολύβια, η μεγαλύτερη κόρη παρακολουθεί κι εκείνη τη δασκάλα της.
Μια διαδικασία που θα κρατήσει και σήμερα- ώρες. Όπως ώρες ολόκληρες έχει βρεθεί η συγκεκριμένη μητέρα στο συγκεκριμένο σημείο κι άλλες φορές το τελευταίο (περίπου) δεκαήμερο….
Σύμφωνα με τις πληροφορίες η συγκεκριμένα μητέρα δεν διαθέτει σύνδεση στο σπίτι της και ένα σούπερ μάρκετ της περιοχής, της έχει προσφέρει τους κωδικούς του Με αυτόν τον παράδοξο τρόπο, λοιπόν, καταφέρνει και εξασφαλίζει πρόσβαση στα παιδιά της ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην διαδικασία της τηλεκπαίδευσης.
Η ίδια, όπως και ο σύζυγός της, δεν αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, μέχρι που η πανδημία και τα οικονομικά της απόνερα, οδήγησαν αμφότερους στην ανεργία. Η ίδια, περήφανη και ηρωίδα στα μάτια των παιδιών της αλλά και τα δικά μας, υπομένει τις πρωτόγνωρες συνθήκες και στέκεται δίπλα από τις μικρούλες της μέχρι να τελειώσει το καθημερινό μάθημα-Γολγοθάς. Υπήρξαν δε ημέρες, όπου παρά το τσουχτερό κρύο στο Ρέθυμνο, μάνα και κόρες, στάθηκαν στο ίδιο πεζούλι ώστε να μη χάσουν ώρες διδασκαλίας.
Αδιανόητες εικόνες, αδιανόητες συνθήκες, αδιανόητες καταστάσεις…
Ελπίζουμε η δημοσίευση αυτού του άρθρου να προκαλέσει τις θετικές εκείνες αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα βάλουν ένα τέλος στο τηλεκπαιδευτικό… μαρτύριο της οικογένειας.