Οι λαθρομετανάστες έφαγαν τα σκυλιά της στην Λαμπεντουζα!
Της έφαγαν όλα τα ζώα μόνο οι αγελάδες έμειναν.
Βρωμάει λέει παντού από τις ακαθαρσίες τους.
Όταν διαμαρτυρήθηκε της είπαν ότι είναι προστατευόμενοι!!!!!
Έμενα ποιος θα με προστατεύσει!!! Δεν είμαι Ιταλίδα!!!¨ Θα κάνει, λέει, μήνυση στον δήμαρχο…!!!
Οι Ιταλοί λένε :tutto il mondo e’paese”. Σε ελεύθερη μετάφραση όλος ο κόσμος είναι ένα. Lampedusa όπως Μόρια, όπως Έβρος. Η δοκιμασία πλέον είναι καθολική. Κρατική εγκατάλειψη , αδιαφορία ή σχέδιο σε εφαρμογή.
Η Λαμπεντούζα ζει την δική της μοναξιά. Πιο κοντά στη Λιβύη παρά στη Σικελία αποτελεί τον “σωτήριο” βράχο για κάθε παράνομη είσοδο στην Ευρώπη από το 2010 περίπου. Το ανθρωπολογικό τσουνάμι πλημμυρίζει τα πάντα καταστρέφοντας την καθημερινότητα των ελαχίστων κατοίκων. Η ακόρεστη πείνα των “διερχομένων” κατασπαράσσει σκυλιά, κατσίκες, κότες (τα γουρουνάκια την γλυτώνουν!).
Η κατάσταση όζει όπως η βρώμα από τις ακαθαρσίες τους! Η καθημερινή εισβολή που δέχεται η κυρία στην ιδιοκτησία της την οδηγεί, δυστυχώς, στην αυτοδικία :”la giustizia me la faccio da sola!” Είναι προστατευόμενοι της λένε (από ποιους?). Απειλεί πως θα καταγγείλει τον δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους παρόλο που γνωρίζει την μηδενιστική στάση τους (της υποσχέθηκαν…. ότι θα καθαρίσουν τα πάντα).
Αυτά συμβαίνουν στη μεταδημοκρατία του μεταεθνικού κόσμου. Σταθερά μεγέθη όπως κοινωνία, οικονομία, πολιτική θάβονται κάτω από ξεφούσκωτες βάρκες, πεταμένα σωσίβια, βρεγμένα ρούχα και αποφάγια. Σε έναν κόσμο αντεστραμμένο ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα ή μήπως και οι δύο είναι θύματα ενός “αγνώστου” θύτη??
