Ο ελληνικός λαός με υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη θα σταματά την σκέψιν του εις την ημερομηνία της 29ηΑυγούστου 1949, όπου οι ηρωικές ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνέτριψαν τον ξενοκίνητο κομμουνιστό-συμμοριτισμόν.
Επικεφαλής της νίκης ήταν η προσωπικότητα του αείμνηστου Στρατάρχου Αλέξανδρου ΠΑΠΑΓΟΥ. Κατά τις κρίσιμες εκείνες στιγμές του αγώνος το Έθνος ευτύχησε να έχει επικεφαλής του Στρατού, τον Αρχιστράτηγο Παπάγο. Η νίκη των Ελλήνων κατά του κομμουνισμού ήταν μία αποφασιστική νίκη για όλα τα ελεύθερα έθνη, διότι το Βίτσι και ο Γράμμος , είχαν την ίδια σημασία τόσο δια την Ελλάδα όσον και δια την Δύσην.
Εις την γενικήν Ιστορίαν θα αποτελεί σταθμόν παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η μεγάλη εκείνη νίκη είχε οδηγούς από τη μία τους ηρωικούς πεσόντες των Ε.Δ. και από την άλλη τους ηγέτες του έθνους, τους αειμνήστους Βασιλείς των Ελλήνων οι οποίοι κατά τον μεγάλον εκείνον αγώνα της πατρίδος, ίστατο ακοίμητοι οδηγοί του Έθνους , το οποίο οδήγησαν στη νίκη.
Οι ρεπόρτερ της εποχής έγραφαν ότι 48 φορές βρέθηκες το μέτωπο ο αείμνηστος Βασιλεύς Παύλος, στο πρόσωπο του οποίου, οπλίτες και αξιωματικοί έβλεπαν τον πατέρα και ενσραρκωτή της νίκης κατά των Κ/συμμοριτών.
Στο πλευρό του Βασιλέως Παύλου και η σύζυγός του, αείμνηστη Βασίλισσα Φρειδερίκη, με καρδιά πλημμυρισμένη από Ελλάδα και την ψυχή της φωταγωγημένη από τα ελληνικά ιδανικά, έτρεξε στο πλευρό του μαχόμενου Στρατού στην ακριτική Κόνιτσα τον Ιανουάριο του 1948. Διήλθε τον δρόμο μέσω ναρκών και μεγάλων κινδύνων σαν ατρόμητη ηρωίδα του 1821 εμψυχώνοντας λαό και Στρατό.
Ως μητέρα συμπαραστάθηκε έμπρακτα στις ελληνίδες μητέρες και στα συμμοριόπληκτα παιδιά, ιδρύοντας τις Παιδοπόλεις, για να γλυτώσουν τα ελληνόπουλα από το παιδομάζωμα των Κ/συμμοριτών του Ζαχαριάδη και του Μ. Βαφειάδη. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη για την δράση της ανακηρύχτηκε «Πρώτη Μητέρα του έτους 1949».
Το ελληνικό έθνος οφείλει σε κάθε ευκαιρία να στρέφει την προσοχή του προς τους μεγάλους σταθμούς της ζωής του δια να διδάσκεται από την πείραν και να μπορεί έτσι να φωτίζει καλύτερα τον δρόμον του μέλλοντος. Διότι η Ιστορία δεν έχει μόνο ανάγκη από τη φυσική μας παρουσία εις το Βίτσι και το Γράμμο στις 30-08-2020, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη από αυτή να διδαχθούμε. Όσο καλύτερα κατανοούμε το χθες τόσο καλύτερα κατανοούμε το σήμερα.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι κατά την διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας 1946-1949, επαίχθη η τύχη του ελληνικού έθνους καθώς απειλήθηκαν τα θεμέλια της υπάρξεώς μας. Η Ελλάδα μας θα υφίστατο εδαφικόν ακρωτηριασμόν εάν επικρατούσε το ΚΚΕ. Η Βουλγαρία θα κατήρχετο το δρόμο προς το Αιγαίο.
Η Αλβανία θα εγκαθίστατο σε μέγα μέρος της Ηπείρου και η Μακεδονία θα εγνώριζε πικρές ημέρες διαμελισμού. Ο ελληνικός πληθυσμός που θα ήταν όμηρος του ΚΚΕ, θα επεδικάζετο με διωγμούς, φυλακίσεις, εκτελέσεις και ομαδικές μετακινήσεις. Οι οπαδοί του Μάρξ, θα έλεγαν ότι οι νεώτεροι Έλληνες είμεθα Σλαύοι- Έλληνες. Ενώ και η θρησκεία μας και η Ορθόδοξη Πίστις μας, τα ήθη και τα έθιμα θα υφίσταντο στραγγαλισμό, όπως έγινε σε όλες τις χώρες του Σοβιετικού παραπετάσματος.
Κατόπιν των ανωτέρω, πώς να διστάσωμεν να είπωμεν ότι στο Βίτσι και το Γράμμο, όπου εκερδήθη η μεγάλη νίκη είναι ισότιμος προς τις τρείς ή τέσσαρες μεγάλες νίκες που θα αποτελούν τα ωραιότερα και αποφασιστικότερα κατορθώματα του ελληνικού έθνους, κατά την μακραίωνα ιστορικήν πορείαν του. Η νίκη των Ενόπλων Δυνάμεων κατά τον συμμοριτοπόλεμο, έτρεψε τον ρουν όχι μόνο των ελληνικών αλλά και γενικότερα των ευρωπαϊκών πραγμάτων με την ματαίωση της κομμουνιστικής επικρατήσεως.
Η Ελλάδα μας απέφυγε συμφορά χειροτέρα ίσως και αυτής της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης του 1453. Και η διαπίστωση αυτή αποτελεί τον ωραιότερον πανηγυρισμόν της επετείου της μεγάλης νίκης των Ε.Δ. ,της νίκης και της ελευθερίας όλων των Ελλήνων.