Η ελληνοτουρκική ένταση, με αφορμή την τουρκική Navtex στα ανοιχτά του Καστελλόριζου και την πρόθεση εισβολής σε Ελληνικό Ζωτικό Χώρο, αποκλιμακώθηκε προσωρινά.
Ωστόσο, οι Τούρκοι έστειλαν το Barbaros στην Κύπρο και εκβιάζουν την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι διαλόγου με τους όρους της Άγκυρας, αλλάζοντας γνώμη, ειδάλλως «τα νερά του Αιγαίου θα θερμανθούν εκ νέου».
«Δεδομένης της βαθιάς έντασης μεταξύ των δύο πλευρών, κάθε διαπραγμάτευση θα πρέπει να προϋποθέτει μια μεσολάβηση» σημειώνει, το Bloomberg, το οποίο αναρωτιέται:
Θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο;
«Τουρκία και Ελλάδα είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Την τελευταία φορά που οι δύο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου (σ.σ. κρίση Ιμίων), ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον απέτρεψε την κρίση» ισχυρίζεται το Bloomberg και συνεχίζει:
«Η δέσμευση του Ερντογάν στο ΝΑΤΟ είναι στην καλύτερη υπό αμφισβήτηση, ενώ σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει την ικανότητα να επιλύσει την κρίση». Το πιο σωστό βέβαια είναι να γράψει κανείς πως οι ΗΠΑ είναι απλά απασχολημένες με τον «πόλεμο» Τραμπ-Βαθέως Κράτους για την εξουσία του Λευκού Οίκου, κάτι που θα κρίνει εν πολλοίς την τύχη του πλανήτη.
Το Bloomberg προτείνει με νόημα ότι «η πιο λογική εναλλακτική ως τίμιος μεσολαβητής μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας είναι το Βερολίνο. Και αυτό, διότι η Γερμανία είναι (υποτίθεται) ζωτικός εμπορικός εταίρος των δύο χωρών, ενώ η προεδρία στην Ε.Ε. (σ.σ. την ασκεί η Γερμανία το τρέχον εξάμηνο) παρέχει επιπλέον διπλωματικό βάρος».
ΟΜΩΣ, υπάρχει ένας παίκτης, τον οποίο εξακολουθούν να αγνοούν στην Δύση, παρά το γεγονός πως έχει διεισδύσει για τα καλά στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πριν την υποχώρηση της Τουρκίας με το προσωρινό «πάγωμα» της καθόδου του ερευνητικού Oruc Reis σε Αιγαίο και Κρήτη, ο Κ. Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος συνομιλεί συνεχώς με τον Ερντογάν.
Πέραν τούτου, μe τον «Τσαρ Βλαντ» επικοινώνησε και ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, με τον Πούτιν να υπόσχεται παρέμβαση για την παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ.
Η Ρωσία λοιπόν είναι ο ικανός διαμεσολαβητής και απλά η Δύση παρουσιάζει προσωρινά την εξασθενημένη, σε όλα τα πεδία, Γερμανία ως την χώρα που μπορεί να πάρει την θέση των ΗΠΑ, με την ελπίδα τις εκλογές να τις κερδίσει ο δημοκρατικός Μπάιντεν. Σε μία τέτοια περίπτωση, το Βαθύ Κράτος θα επαναφέρει την Ουάσινγκτον στο αντιρωσικό μονοπάτι, κάτι που είχε διακόψει ο Ντόναλντ Τραμπ, που, προκειμένου να αποδυναμώσει το Βαθύ Κράτος των διεθνιστών (Ομπάμα, Χίλαρι κτλ.), επέλεξε να επικεντρωθεί στο εσωτερικό, αφήνοντας χώρο στην Ρωσία, μεταξύ των άλλων, στην Μεσόγειο, την οποία όποιος την ελέγχει, σύμφωνα με τον Κίσινγκερ, κυριαρχεί στον πλανήτη.
ΒΙΑΖΕΤΑΙ η Μόσχα λοιπόν να αποκτήσει ισχυρή θέση διαμεσολαβητή σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα της ευρύτερης γειτονιάς μας (Αιγαίο, Κύπρος, Λιβύη), έτσι ώστε ακόμα και αν τον Νοέμβριο ο Τραμπ χάσει τον Λευκό Οίκο, οι διεθνιστές να τον βρουν σε ακόμα μεγαλύτερη θέση ισχύος από αυτή που είχε μετά την ρωσική νίκη στην Συρία. Σε αυτή την κατεύθυνση, τον βοηθά η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των Τούρκων (η Άγκυρα προκαλεί πρόβλημα, η Ρωσία προσπαθεί να δώσει την λύση), τους οποίους όμως το Κρεμλίνο θέλει συγκρατημένους και όχι ανεξέλεγκτους.