Εαν ηξερε οτι θα τα καταφερει θα ειχε ηδη κανει πολεμο...
Ο Τουρκος ειναι φυσει δειλος....
Κανει κατι οταν νοιωσει οτι δεν θα κινδυνεψει...
Και τωρα τελευταια, δεν πολεμαει ο ιδιος αλλα βαζει τους τζιχαντιστες μισθοφορου ς να το κανουν...
ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΙ παράγοντες λοιπόν στα ερντογανικά Τουρκικά Μυαλά – εάν ορθώς τα αποκωδικοποιούμε – οι οποίοι πρωτίστως μετρούν στις τουρκικές αποφάσεις είναι ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά οι εξής:
ΠΡΩΤΟΣ: Η Τουρκία βλέπει με απόγνωση ότι ο Ελληνισμός δεν αλληλο-σφάζεται σε εμφύλιο διχασμό. Δεν βρίσκεται «στον γύψο» από ξενόδουλη ανθελληνική δικτατορία. Δεν είναι παγκόσμιο ρεζίλι και με διεθνώς απαξιωμένα τα δύο του κράτη σε Ελλάδα και Κύπρο.
– Η Τουρκία δυστυχεί, κλαίει και οδύρεται, που δεν διαθέτει εν Αθήναις και εν Λευκωσία κάποιους σαν τους αρχι-χουντικούς, ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη, στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, στρατηγό Γρηγόρη Μπονάνο, ναύαρχο Πέτρο Αραπάκη, στρατηγό Ανδρέα Γαλατσάνο, πτέραρχο Αλέξανδρο Παπανικολάου, ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση, συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, κοκ, για να της παραδώσουν εκείνοι αφύλακτο το Πέντεμιλι της Κερύνειας για την αποβίβαση του Αττίλα της.
– Η Τουρκία δυστυχεί και φρίττει, που δεν έχει στην Αθήνα έναν δικτάτορα όπως της 21ης Απριλίου 1967 συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο (και Παττακό και Μακαρέζο) για ν’ αποσύρουν από τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου και από τα Δωδεκάνησα τις μονάδες των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων, όπως εκείνοι οι εθνοκτόνοι – «εθνοσωτήρες» απέσυραν την ελλα-δική μας Μεραρχία από την Κύπρο τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο του 1967.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η Τουρκία τραβάει τα μαλλοκέφαλά της για τα κατορθώματα της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις διεθνείς και στις διμερείς και στις τριμερής διακρατικές σχέσεις, ιδίως με τον Ισραήλ και την Αίγυπτο στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς και για την στάση των μεγάλων δυνάμεων (πλην Βρετανίας).
– Η Τουρκία τρέμει πλέον και την διακηρυγμένη απόφαση της Γαλλίας, υπέρ Ελλάδος και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΤΡΙΤΟΣ: Οδύρονται, προπάντων, τα σημερινά Τουρκικά Μυαλά για την κατραπακιά που έχει υποστεί η επιχείρηση απόπειρας εισβολής στον Έβρο και στο Αιγαίο του σύγχρονου πολιορκητικού κριού που επινόησε επιστρατεύοντας προς τούτο εξαθλιωμένους από την ίδια την Τουρκία πληθυσμούς «μεταναστών» και βρέθηκαν προ του αραγούς τείχους αποτελεσματικής αντίστασης που πύργωσε η Αθήνα.
ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Πάνω απ’ όλους και καθοριστικότερα ύψιστος όλων, με όλους τους άλλους μαζί είναι ότι:
– Τα Τουρκικά Μυαλά, στο νεο-σουλτανικό παλάτι στην Άγκυρα των 1001 αιθουσών του Ερντογάν και σε όλα τα επιτελεία των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, βλέπουν εμπράκτως και ΞΕΡΟΥΝ στις πραγματικές υλικές τους διαστάσεις, στην θάλασσα, στον αέρα, στην ξηρά, ποια και πόσο μεγάλη καταστροφή θα υποστούν από την αποφασιστικότητα και την ισχύ των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων, αν δοκιμάσουν «ν’ ανοίξουν την πόρτα του φρενοκομείου».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η Τουρκία ξέρει και φοβάται την ήττα.
– Γνωρίζει ότι είναι πολύ πιθανή.
– Γι’ αυτούς που έχουμε αναφέρει και για πολλούς άλλους λόγους.
– Έτσι λειτουργούσαν ανέκαθεν τα Τουρκικά Μυαλά.
– Γι’ αυτό και θα αποφύγει την πολεμική σύρραξη με τον Ελληνισμό.
ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙ, όμως και πάλι, με τις πολεμικές απειλές και τους βρυχηθμούς της και με την προθυμία διεθνώς προθύμων, να βρει στην Αθήνα και στη Λευκωσία τους ανέκαθεν διακατεχόμενους από τα Φοβικά Σύνδρομά τους και τα Ηττημένα Μυαλά τους, «ρεαλιστές και εκσυγχρονιστές» ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΕΣ της.
– Για να συρθούν ξανά σε διαπραγματεύσεις και σε «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» και σε «αμοιβαία [με την Τουρκία] αποδεκτή λύση στην Κύπρο» και σε «συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο» που εκείνη επιδιώκει για δήθεν «win-win situation» και «καζάν-καζάν» υποταγή Ελλάδος και Κύπρου, όπως τα ξανακατάφερνε πλειστάκις στο πρόσφατο παρελθόν.
– ΕΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ λάθος στην… ανάγνωση των Τουρκικών Μυαλών και, άρα, αντιθέτως των «προβλέψεων» μας, η Τουρκία τώρα προκαλέσει πόλεμο θα μας βρει, όλους τους Έλληνες, πανέτοιμους με φυσίγγιο στην θαλάμη που η ίδια φρόντισε να είναι το ευστοχότερο, με την θεατρική νεοσουλτανική ταπείνωση της Αγιάς Σοφιάς.