Για όσους ασχολούμαστε χρόνια με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η πρόσφατη εξέλιξη στα ελληνοτουρκικά σύνορα δεν αιφνιδίασε. Δεν αιφνιδίασε, όπως αποδείχθηκε, καθώς η προσπάθεια εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού ζητήματος από την γειτονική χώρα, με το άνοιγμα των συνόρων για λαθρομετανάστες, συνάντησε την ισχυρή αντίσταση της Ελλάδας.
Τα σύνορα «σφραγίστηκαν» με μια ταχύτατη κινητοποίηση ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, αστυνομίας, στρατού, πυροσβεστικής, το ζήτημα διεθνοποιήθηκε με την επίσκεψη αξιωματούχων της Ε.Ε παρουσία του πρωθυπουργού στη συνοριογραμμή και κυρίως οι πολίτες συσπειρώθηκαν, έτοιμοι σαν από καιρό να αντιμετωπίσουν την ασύμμετρη απειλή που εμφανίστηκε στις Καστανιές του Έβρου.
Λαθρομετανάστες κυρίως νεαρής ηλικίας και ανδρικού φύλου, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με την βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης και στην συνέχεια εξοπλίστηκαν με δακρυγόνα, κόφτες και τελευταία με βόμβες μολότοφ, ώστε να καταφέρουν να διασπάσουν την άμυνα της χώρας μας.
Γεγονότα που αδιαμφισβήτητα βρίσκουν την πατρίδα μας ενισχυμένη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, εκθέτοντας την Τουρκία που πιεσμένη από το θράσος της wanna be περιφερειακής υπερδύναμη, προσπάθησε να εξάγει στην Ελλάδα μια κρίση για την οποία είναι συνυπεύθυνη (ποιος άραγε διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις σε έδαφος ξένης χώρας αυτήν την περίοδο, δημιουργώντας εκ νέου Σύριους πρόσφυγες;).
Ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας, βρίσκεται γεωπολιτικά στριμωγμένος ανάμεσα στους παραδοσιακούς συμμάχους του, το ΝΑΤΟ, τους οποίους φρόντισε να πικράνει με αποκορύφωμα την αγορά των πυραύλων S400 και του «άσπονδου, όπως τελικά φαίνεται, νέου φίλου του, της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Δεν θα είμαστε εμείς τα θύματα της αδιέξοδης εξωτερικής πολιτικής του. Ισως ήρθε η ώρα για μία λιγότερο αμετροεπή εξωτερική πολιτική από πλευράς του Τούρκου προέδρου.
Και εμείς;;; Κάθε κρίση γεννά και μία ευκαιρία. Η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό έχει την ευκαιρία να ενεργήσει με κινήσεις που θα της δώσουν χρόνο «διπλωματικής ανάσας» και ισχύος, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για πιθανή επικείμενη επιδείνωση της γεωπολιτικής σύγκρουσης με την Τουρκία.
Ας μη γελιόμαστε: οι δυο χώρες έχουν συμφέροντα τα οποία συγκρούονται παντού. Η στρατηγική του κατευνασμού, φαίνεται ότι άνοιξε την όρεξη στην γείτονα χώρα, που εκλαμβάνει διαχρονικά οποιαδήποτε προσπάθεια διπλωματικής προσέγγισης εκ μέρους μας, ως ευκαιρία διεκδίκησης εκ μέρους της, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, είτε αυτά αφορούν το Αιγαίο, είτε την ΑΟΖ, είτε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Οφείλουμε να ενδυναμώσουμε την διαπραγματευτική μας ισχύ δυναμώνοντας πρώτιστα τις ελληνικές θέσεις στους διεθνείς οργανισμούς, αλλά παράλληλα ενισχύοντας την αποτρεπτική στρατιωτική μας ισχύ. «ένας Καλός διπλωμάτης αξίζει όσο ένα σύνταγμα πεζικού», όμως και «Αν θέλεις Ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο».
Η χρυσή τομή μεταξύ των δύο αυτών σοφών φράσεων, οφειλει να διέπει την στρατηγική μας από εδώ και πέρα. Είναι προφανές ότι επιθυμούμε επίλυση των διαφόρων μας με ειρηνικό τρόπο, όχι όμως ετεροβαρή ως προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Η ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε τον εξωτερικό κίνδυνο στα σύνορα. Με επανεξοπλισμό της πατρίδας μας με σύγχρονα πολεμικό υλικό, με ορθολογική διαχείριση των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου-που δεν περισσεύουν-για την αποτελεσματική διαφύλαξη της ακεραιότητας των συνόρων αλλά και της εθνικής μας ασφαλείας.
Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι της κληρονομιάς των προγόνων μας. Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε αυτά που μας παραδόθηκαν, που δεν αφορούν μόνο τα ιστορικά όρια του σύγχρονου ελληνικού κράτους αλλά και τις αρχές, τις αξίες, τις παραδόσεις αλλά και την του Ελληνισμού.
Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει στον Έβρο και τα νησιά μας.
πηγη
Τα σύνορα «σφραγίστηκαν» με μια ταχύτατη κινητοποίηση ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, αστυνομίας, στρατού, πυροσβεστικής, το ζήτημα διεθνοποιήθηκε με την επίσκεψη αξιωματούχων της Ε.Ε παρουσία του πρωθυπουργού στη συνοριογραμμή και κυρίως οι πολίτες συσπειρώθηκαν, έτοιμοι σαν από καιρό να αντιμετωπίσουν την ασύμμετρη απειλή που εμφανίστηκε στις Καστανιές του Έβρου.
Λαθρομετανάστες κυρίως νεαρής ηλικίας και ανδρικού φύλου, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με την βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης και στην συνέχεια εξοπλίστηκαν με δακρυγόνα, κόφτες και τελευταία με βόμβες μολότοφ, ώστε να καταφέρουν να διασπάσουν την άμυνα της χώρας μας.
Γεγονότα που αδιαμφισβήτητα βρίσκουν την πατρίδα μας ενισχυμένη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, εκθέτοντας την Τουρκία που πιεσμένη από το θράσος της wanna be περιφερειακής υπερδύναμη, προσπάθησε να εξάγει στην Ελλάδα μια κρίση για την οποία είναι συνυπεύθυνη (ποιος άραγε διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις σε έδαφος ξένης χώρας αυτήν την περίοδο, δημιουργώντας εκ νέου Σύριους πρόσφυγες;).
Ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας, βρίσκεται γεωπολιτικά στριμωγμένος ανάμεσα στους παραδοσιακούς συμμάχους του, το ΝΑΤΟ, τους οποίους φρόντισε να πικράνει με αποκορύφωμα την αγορά των πυραύλων S400 και του «άσπονδου, όπως τελικά φαίνεται, νέου φίλου του, της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Δεν θα είμαστε εμείς τα θύματα της αδιέξοδης εξωτερικής πολιτικής του. Ισως ήρθε η ώρα για μία λιγότερο αμετροεπή εξωτερική πολιτική από πλευράς του Τούρκου προέδρου.
Και εμείς;;; Κάθε κρίση γεννά και μία ευκαιρία. Η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό έχει την ευκαιρία να ενεργήσει με κινήσεις που θα της δώσουν χρόνο «διπλωματικής ανάσας» και ισχύος, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για πιθανή επικείμενη επιδείνωση της γεωπολιτικής σύγκρουσης με την Τουρκία.
Ας μη γελιόμαστε: οι δυο χώρες έχουν συμφέροντα τα οποία συγκρούονται παντού. Η στρατηγική του κατευνασμού, φαίνεται ότι άνοιξε την όρεξη στην γείτονα χώρα, που εκλαμβάνει διαχρονικά οποιαδήποτε προσπάθεια διπλωματικής προσέγγισης εκ μέρους μας, ως ευκαιρία διεκδίκησης εκ μέρους της, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, είτε αυτά αφορούν το Αιγαίο, είτε την ΑΟΖ, είτε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Οφείλουμε να ενδυναμώσουμε την διαπραγματευτική μας ισχύ δυναμώνοντας πρώτιστα τις ελληνικές θέσεις στους διεθνείς οργανισμούς, αλλά παράλληλα ενισχύοντας την αποτρεπτική στρατιωτική μας ισχύ. «ένας Καλός διπλωμάτης αξίζει όσο ένα σύνταγμα πεζικού», όμως και «Αν θέλεις Ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο».
Η χρυσή τομή μεταξύ των δύο αυτών σοφών φράσεων, οφειλει να διέπει την στρατηγική μας από εδώ και πέρα. Είναι προφανές ότι επιθυμούμε επίλυση των διαφόρων μας με ειρηνικό τρόπο, όχι όμως ετεροβαρή ως προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Η ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε τον εξωτερικό κίνδυνο στα σύνορα. Με επανεξοπλισμό της πατρίδας μας με σύγχρονα πολεμικό υλικό, με ορθολογική διαχείριση των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου-που δεν περισσεύουν-για την αποτελεσματική διαφύλαξη της ακεραιότητας των συνόρων αλλά και της εθνικής μας ασφαλείας.
Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι της κληρονομιάς των προγόνων μας. Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε αυτά που μας παραδόθηκαν, που δεν αφορούν μόνο τα ιστορικά όρια του σύγχρονου ελληνικού κράτους αλλά και τις αρχές, τις αξίες, τις παραδόσεις αλλά και την του Ελληνισμού.
Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει στον Έβρο και τα νησιά μας.
πηγη