Οταν προκειται για την καρεκλα ολα ειναι κατ αυτους θεμιτα...
Προκειμενου, να ξανακοροιδεψουν τον Ελληνικο λαο, το παιζουν και Πατριωτες και οτι αλλο μπορει καποιος να φαντασθει....
Ο λογος για τον Τσιπρα και την συμμορια του....
Και ξαφνικά λοιπον ο Τσίπρας, από θεματοφύλακας – τρόπος του λέγειν – της κοινωνικής επανάστασης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προόδου, και του διεθνισμού, αυτοβαπτίζεται μέσα σε ένα βράδυ και υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Υπερασπίστηκε ως πρώην πρωθυπουργός, μας λέει, με σθένος τις εθνικές μας θέσεις και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα!
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, η συμφωνία των Πρεσπών, μας λέει ο πατριώτης, αναβάθμισε την αξιοπιστία και τη γεωπολιτική δυναμική της χώρας, την στιγμή που μετά την υπογραφή της και επί των ημερών του ο τουρκικός και αλβανικός αλυτρωτισμός βρέθηκε στη μεγαλύτερη έξαρση του τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τόσο καλά αναβάθμισε την γεωπολιτική της δυναμική και αξιοπιστία που Τούρκοι και Αλβανοί από τον φόβο – τρόπος του λέγειν – τους ξεκίνησαν τις έντονες προκλήσεις και η χώρα του κινδύνευσε με τους ανεύθυνους χειρισμούς του να βρεθεί ένα βήμα πριν τον διχασμό.
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ζητάει περισσότερες εξασφαλίσεις από τους Αμερικανούς συμμάχους για να ψηφίσει την αμοιβαία αμυντική συμφωνία, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει εξασφαλίσεις για το τι ακριβώς. Να υποθέσω ότι ανάλογα με το μέγεθος του πατριωτισμού που θέλει να περάσει μπορεί να φτάσει να μας πει ότι θέλει έμπρακτη Αμερικάνικη στήριξη να μπορέσουμε να ξαναμπούμε στη Βασιλεύουσα;
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ο πατριώτης, μας λέει ότι κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια μετά από μια 8ετή κρίση. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης που ιστορικά δυο άνθρωποι έβαλαν τη χώρα σε μνημνόνια – προσοχή, δε λέω χρειάστηκε να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά και να τα υλοποιήσουν. Ο πρώτος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο δεύτερος ο Αλέξης Τσίπρας.
Η μόνη μνημονιακή κυβέρνηση που δεν έφερε μνημόνια ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά! Αναγκάστηκε βέβαια να διαχειριστεί ότι τις κληρονόμησε ο Γιώργος, αλλά διαπραγματεύτηκε και μεταρρύθμισε τη χώρα για να βρεθεί ένα βήμα πριν από την έξοδο από αυτά! Δεν την έβαλε όμως! Δεν είναι τυχαίο δε, πως ότι αξιόλογο έχει υλοποιήσει μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί συνέχεια των πολιτικών και σχεδιασμών Σαμαρά, που επί Τσίπρα διακόπηκαν βίαια.
Θέλω να σταθώ λίγο ακόμα όμως εδώ για να γίνει ξεκάθαρο αυτό. Οι δυο περιπτώσεις πολιτικών που ιστορικά έβαλαν τη χώρα σε μνημόνια ήταν εκείνες που αποδεδειγμένα πλέον δεν είχαν τις ικανότητες, εμπειρία και γνώσεις να κυβερνήσουν. Εξού και μετέθεσαν την ευθύνη σε τρίτους. Ο Γ. Παπανδρέου κατάλαβε ότι δεν ήταν ικανός να κυβερνήσει και αποφάσισε να προσλάβει εξωτερικούς συμβούλους – δες Στίγκλιτς, Σκιόπα, Πιγκάς κ.α. – να μπορέσουν να το κάνουν μαζί με τους θεσμούς αυτό.
Ο Τσίπρας όχι μόνο κατάλαβε ότι δεν ήταν ικανός να κυβερνήσει, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν τον ενδιέφερε κιόλας αυτό. Οι σύμβουλοί του ήταν είτε κομματικά στελέχη χαμηλού επιπέδου – δες Καρανίκα, Πετσίτη κ.α. -, είτε τραμπούκοι – δες Πολάκη, Τζανακόπουλου κ.α. – είτε σήμερα εξεταζόμενοι για αδικήματα χειραγώγησης της δικαιοσύνης ή για πρόκληση εθνικών τραγωδιών – δες Παπαγγελόπουλο, Δούρου – και η χώρα βρισκόταν υπό την πλήρη διαχείριση και έλεγχο των θεσμών. Υπέγραφε, με πολύμηνη βέβαια καθυστέρηση την οποία πλήρωσε τα μάλα η χώρα, για να μπορεί να ισχυρίζεται και καλά ότι διαπραγματευόταν σθεναρά αλλά κυρίως για να παρατείνει το χρόνο του στην εξουσία, ότι του πήγαιναν μπροστά του. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν ακριβώς μια τέτοια περίπτωση, απλά δεν ήταν τότε σε θέση να αξιολογήσει ότι θα ήταν η αρχή του τέλους του.
Τη χώρα δεν την έβγαλε ο Τσίπρας από τα μνημόνια. Την χώρα την έβγαλαν από τα μνημονία η παρακαταθήκη του μεταρρυθμιστικού έργου της κυβέρνησης Σαμαρά και από τη στιγμή που τα έκανε θάλασσα ο Τσίπρας και κατάλαβε ότι είναι ανίκανος να κυβερνήσει, η, με το αζημίωτο βέβαια, βούληση και διάθεση των θεσμών. Ήδη έχουν αποκαλυφθεί κάποιοι από αυτούς, αλλά όταν θα βγουν στη δημοσιότητα στο σύνολο τους οι διάλογοι από όλες τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης – όχι μόνο υπουργών αλλά και κλιμακίων – Τσίπρα με τους θεσμούς θεωρώ ότι θα φρίξουμε, όσο φαντάζομαι έφριτταν εκείνη τη στιγμή και οι εκπρόσωποι των θεσμών με αυτά που άκουγαν. Όπως είπαμε, αποζημιώθηκαν βέβαια και με το παραπάνω.
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ο πατριώτης μας λέει ότι η σημερινή κυβέρνηση δε διαχειρίζεται σωστά το προσφυγικό – εδώ μαζεύτηκε, δεν τόλμησε να ξεστομίσει και μεταναστευτικό, πολλώ δε μάλλον λαθρομεταναστευτικό – , το οποίο αυτός όμως κατέστησε ανεξέλεγκτο όταν αποφάσισε να αφήσει ανοικτά τα σύνορα – τότε ήταν διεθνιστής βλέπεις – και να καταργήσει τα κλειστά κέντρα για τους μετανάστες, συσσωρεύοντας και στριμώχνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές σε ανοιχτούς βούρκους. Από τότε, προκαλώντας δε τεράστια αναστάτωση και ανασφάλεια στις ελληνικές τοπικές κοινωνίες.
Φτάνει δε και στην κορύφωση του πατριωτισμού του όταν μας λέει ότι «η εξωτερική πολιτική δεν είναι ζήτημα αγάπης ή ιδεολογίας είναι ζήτημα συμφερόντων». Εννοώντας εθνικών φυσικά. Τόσο καλό το έθνος δεν είχε ξαναδεί από πατριώτη πολιτικό! Και μάλιστα από θεματοφύλακα της κοινωνικής επανάστασης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προόδου και του διεθνισμού! Αλλά αποτάσσεται; κιόλας.
Αποτάσσεται; έως και τους μέχρι πρότινος συνοδοιπόρους του στο ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφους του στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίοι, τη στιγμή που αυτός ξεστομίζει πατριωτικές κορώνες εντός του κοινοβουλίου, εκείνοι, έξω από αυτό σηκώνουν αντιμιλιταριστικά πανό και βροντοφωνάζουν διεθνιστικά συνθήματα.
Αποτάσσεται; τον δήμαρχο Χαλανδρίου – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτός -, τον οποίο στήριξε προεκλογικά, και ο οποίος την ίδια στιγμή δίνει άδεια στην αναρχική συλλογικότητα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ προκειμένου να φιλοξενηθεί η εκδήλωσή της σε δημοτικό χώρο.
Αποτάσσεται; τους απανταχού αναρχομπάχαλους καταληψίες και τον σύντροφο του, καταδικασθέντα για εξύβριση, Βαξεβάνη, ο οποίος, πάλι την ίδια στιγμή που ξεστομίζει πατριωτικές κορώνες, δημοσιεύει άρθρο στα ενημερωτικά του μέσα με τίτλο: Συνελήφθη ένας εκ των βασανισμένων του Βελβεντού, ο «τοξοβόλος του Συντάγματος»… των βασανισμένων!
Καταλάβατε τώρα τι πλεονέκτημα του δίνουν οι συνιστώσες και γιατί ποτέ δεν θα μπορέσει, με τα μυαλά που κουβαλά αυτός ο πατριώτης διεθνιστής, να ενώσει σε ένα κόμμα την κεντροαριστερά; Γιατί με ενιαίο κόμμα δεν μπορείς να έχεις τα πόδια σου μέσα σε δυο, τρεις ή και τέσσερις βάρκες. Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής και πατριώτης, καπιταλιστής και κομμουνιστής, ιδεολόγος και συμφεροντολόγος, υπερασπιστής της νομιμότητας και της ανομίας την ίδια στιγμή.
Ο Τσίπρας δεν έκανε και συνεχίζει να κάνει κακό μόνο στη χώρα του. Ελάσσων για εμένα, αλλά, κάνει κακό και στην κεντροαριστερά. Δεν είναι αυτή σοβαρή εικόνα εκπροσώπησης ανθρώπων που όντως κυριάρχησαν ιδεολογικά τα τελευταία 40 χρόνια. Πέραν του ίδιου ντροπή αποτελούν και όλα τα ρετάλια διαφόρων συνιστωσών και προσωπικοί του κλακαδόροι που έχει μαζέψει γύρω του. Ντροπή για όλους αυτούς που όντως έδωσαν αγώνες και συνεχίζουν να μάχονται σθεναρά, ακόμα και με προσωπικό κόστος και στέρηση για την κεντροαριστερή τους ιδεολογία.
πηγη
Προκειμενου, να ξανακοροιδεψουν τον Ελληνικο λαο, το παιζουν και Πατριωτες και οτι αλλο μπορει καποιος να φαντασθει....
Ο λογος για τον Τσιπρα και την συμμορια του....
Και ξαφνικά λοιπον ο Τσίπρας, από θεματοφύλακας – τρόπος του λέγειν – της κοινωνικής επανάστασης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προόδου, και του διεθνισμού, αυτοβαπτίζεται μέσα σε ένα βράδυ και υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Υπερασπίστηκε ως πρώην πρωθυπουργός, μας λέει, με σθένος τις εθνικές μας θέσεις και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα!
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, η συμφωνία των Πρεσπών, μας λέει ο πατριώτης, αναβάθμισε την αξιοπιστία και τη γεωπολιτική δυναμική της χώρας, την στιγμή που μετά την υπογραφή της και επί των ημερών του ο τουρκικός και αλβανικός αλυτρωτισμός βρέθηκε στη μεγαλύτερη έξαρση του τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τόσο καλά αναβάθμισε την γεωπολιτική της δυναμική και αξιοπιστία που Τούρκοι και Αλβανοί από τον φόβο – τρόπος του λέγειν – τους ξεκίνησαν τις έντονες προκλήσεις και η χώρα του κινδύνευσε με τους ανεύθυνους χειρισμούς του να βρεθεί ένα βήμα πριν τον διχασμό.
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ζητάει περισσότερες εξασφαλίσεις από τους Αμερικανούς συμμάχους για να ψηφίσει την αμοιβαία αμυντική συμφωνία, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει εξασφαλίσεις για το τι ακριβώς. Να υποθέσω ότι ανάλογα με το μέγεθος του πατριωτισμού που θέλει να περάσει μπορεί να φτάσει να μας πει ότι θέλει έμπρακτη Αμερικάνικη στήριξη να μπορέσουμε να ξαναμπούμε στη Βασιλεύουσα;
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ο πατριώτης, μας λέει ότι κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια μετά από μια 8ετή κρίση. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης που ιστορικά δυο άνθρωποι έβαλαν τη χώρα σε μνημνόνια – προσοχή, δε λέω χρειάστηκε να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά και να τα υλοποιήσουν. Ο πρώτος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο δεύτερος ο Αλέξης Τσίπρας.
Η μόνη μνημονιακή κυβέρνηση που δεν έφερε μνημόνια ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά! Αναγκάστηκε βέβαια να διαχειριστεί ότι τις κληρονόμησε ο Γιώργος, αλλά διαπραγματεύτηκε και μεταρρύθμισε τη χώρα για να βρεθεί ένα βήμα πριν από την έξοδο από αυτά! Δεν την έβαλε όμως! Δεν είναι τυχαίο δε, πως ότι αξιόλογο έχει υλοποιήσει μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί συνέχεια των πολιτικών και σχεδιασμών Σαμαρά, που επί Τσίπρα διακόπηκαν βίαια.
Θέλω να σταθώ λίγο ακόμα όμως εδώ για να γίνει ξεκάθαρο αυτό. Οι δυο περιπτώσεις πολιτικών που ιστορικά έβαλαν τη χώρα σε μνημόνια ήταν εκείνες που αποδεδειγμένα πλέον δεν είχαν τις ικανότητες, εμπειρία και γνώσεις να κυβερνήσουν. Εξού και μετέθεσαν την ευθύνη σε τρίτους. Ο Γ. Παπανδρέου κατάλαβε ότι δεν ήταν ικανός να κυβερνήσει και αποφάσισε να προσλάβει εξωτερικούς συμβούλους – δες Στίγκλιτς, Σκιόπα, Πιγκάς κ.α. – να μπορέσουν να το κάνουν μαζί με τους θεσμούς αυτό.
Ο Τσίπρας όχι μόνο κατάλαβε ότι δεν ήταν ικανός να κυβερνήσει, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν τον ενδιέφερε κιόλας αυτό. Οι σύμβουλοί του ήταν είτε κομματικά στελέχη χαμηλού επιπέδου – δες Καρανίκα, Πετσίτη κ.α. -, είτε τραμπούκοι – δες Πολάκη, Τζανακόπουλου κ.α. – είτε σήμερα εξεταζόμενοι για αδικήματα χειραγώγησης της δικαιοσύνης ή για πρόκληση εθνικών τραγωδιών – δες Παπαγγελόπουλο, Δούρου – και η χώρα βρισκόταν υπό την πλήρη διαχείριση και έλεγχο των θεσμών. Υπέγραφε, με πολύμηνη βέβαια καθυστέρηση την οποία πλήρωσε τα μάλα η χώρα, για να μπορεί να ισχυρίζεται και καλά ότι διαπραγματευόταν σθεναρά αλλά κυρίως για να παρατείνει το χρόνο του στην εξουσία, ότι του πήγαιναν μπροστά του. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν ακριβώς μια τέτοια περίπτωση, απλά δεν ήταν τότε σε θέση να αξιολογήσει ότι θα ήταν η αρχή του τέλους του.
Τη χώρα δεν την έβγαλε ο Τσίπρας από τα μνημόνια. Την χώρα την έβγαλαν από τα μνημονία η παρακαταθήκη του μεταρρυθμιστικού έργου της κυβέρνησης Σαμαρά και από τη στιγμή που τα έκανε θάλασσα ο Τσίπρας και κατάλαβε ότι είναι ανίκανος να κυβερνήσει, η, με το αζημίωτο βέβαια, βούληση και διάθεση των θεσμών. Ήδη έχουν αποκαλυφθεί κάποιοι από αυτούς, αλλά όταν θα βγουν στη δημοσιότητα στο σύνολο τους οι διάλογοι από όλες τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης – όχι μόνο υπουργών αλλά και κλιμακίων – Τσίπρα με τους θεσμούς θεωρώ ότι θα φρίξουμε, όσο φαντάζομαι έφριτταν εκείνη τη στιγμή και οι εκπρόσωποι των θεσμών με αυτά που άκουγαν. Όπως είπαμε, αποζημιώθηκαν βέβαια και με το παραπάνω.
Ξαφνικά ο Τσίπρας αυτοβαπτίζεται υπερασπιστής του έθνους και πατριώτης! Γιατί, ο πατριώτης μας λέει ότι η σημερινή κυβέρνηση δε διαχειρίζεται σωστά το προσφυγικό – εδώ μαζεύτηκε, δεν τόλμησε να ξεστομίσει και μεταναστευτικό, πολλώ δε μάλλον λαθρομεταναστευτικό – , το οποίο αυτός όμως κατέστησε ανεξέλεγκτο όταν αποφάσισε να αφήσει ανοικτά τα σύνορα – τότε ήταν διεθνιστής βλέπεις – και να καταργήσει τα κλειστά κέντρα για τους μετανάστες, συσσωρεύοντας και στριμώχνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές σε ανοιχτούς βούρκους. Από τότε, προκαλώντας δε τεράστια αναστάτωση και ανασφάλεια στις ελληνικές τοπικές κοινωνίες.
Φτάνει δε και στην κορύφωση του πατριωτισμού του όταν μας λέει ότι «η εξωτερική πολιτική δεν είναι ζήτημα αγάπης ή ιδεολογίας είναι ζήτημα συμφερόντων». Εννοώντας εθνικών φυσικά. Τόσο καλό το έθνος δεν είχε ξαναδεί από πατριώτη πολιτικό! Και μάλιστα από θεματοφύλακα της κοινωνικής επανάστασης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προόδου και του διεθνισμού! Αλλά αποτάσσεται; κιόλας.
Αποτάσσεται; έως και τους μέχρι πρότινος συνοδοιπόρους του στο ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφους του στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίοι, τη στιγμή που αυτός ξεστομίζει πατριωτικές κορώνες εντός του κοινοβουλίου, εκείνοι, έξω από αυτό σηκώνουν αντιμιλιταριστικά πανό και βροντοφωνάζουν διεθνιστικά συνθήματα.
Αποτάσσεται; τον δήμαρχο Χαλανδρίου – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτός -, τον οποίο στήριξε προεκλογικά, και ο οποίος την ίδια στιγμή δίνει άδεια στην αναρχική συλλογικότητα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ προκειμένου να φιλοξενηθεί η εκδήλωσή της σε δημοτικό χώρο.
Αποτάσσεται; τους απανταχού αναρχομπάχαλους καταληψίες και τον σύντροφο του, καταδικασθέντα για εξύβριση, Βαξεβάνη, ο οποίος, πάλι την ίδια στιγμή που ξεστομίζει πατριωτικές κορώνες, δημοσιεύει άρθρο στα ενημερωτικά του μέσα με τίτλο: Συνελήφθη ένας εκ των βασανισμένων του Βελβεντού, ο «τοξοβόλος του Συντάγματος»… των βασανισμένων!
Καταλάβατε τώρα τι πλεονέκτημα του δίνουν οι συνιστώσες και γιατί ποτέ δεν θα μπορέσει, με τα μυαλά που κουβαλά αυτός ο πατριώτης διεθνιστής, να ενώσει σε ένα κόμμα την κεντροαριστερά; Γιατί με ενιαίο κόμμα δεν μπορείς να έχεις τα πόδια σου μέσα σε δυο, τρεις ή και τέσσερις βάρκες. Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής και πατριώτης, καπιταλιστής και κομμουνιστής, ιδεολόγος και συμφεροντολόγος, υπερασπιστής της νομιμότητας και της ανομίας την ίδια στιγμή.
Ο Τσίπρας δεν έκανε και συνεχίζει να κάνει κακό μόνο στη χώρα του. Ελάσσων για εμένα, αλλά, κάνει κακό και στην κεντροαριστερά. Δεν είναι αυτή σοβαρή εικόνα εκπροσώπησης ανθρώπων που όντως κυριάρχησαν ιδεολογικά τα τελευταία 40 χρόνια. Πέραν του ίδιου ντροπή αποτελούν και όλα τα ρετάλια διαφόρων συνιστωσών και προσωπικοί του κλακαδόροι που έχει μαζέψει γύρω του. Ντροπή για όλους αυτούς που όντως έδωσαν αγώνες και συνεχίζουν να μάχονται σθεναρά, ακόμα και με προσωπικό κόστος και στέρηση για την κεντροαριστερή τους ιδεολογία.
πηγη