Συνεχιζουν την καταστροφη της Ελλαδος, με τετοιον τροπο, που θα συνεχισει να λειτουργει, εστω κι αν οι ανεκδιηγητοι τυποι που μας κυβερνουν, φυγουν απ την εξουσια....
Μετά την “αγορά του αιώνα” της δεκαετίας του ’80 και τις προμήθειες της περιόδου 1990-93, τα εξοπλιστικά προγράμματα γνώρισαν μία εκρηκτική άνοδο μετά τα Ίμια και έως τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Έκτοτε, ακολούθησε μία παρατεταμένη στασιμότητα. Τελευταία, διαπιστώνουμε ότι η ευρύτερη περιοχή γύρω μας φλέγεται, ενώ η Τουρκία δεν κρύβει καθόλου τις αναθεωρητικές προθέσεις της, καθώς και την εντυπωσιακή ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας.
Κι εμείς, τι κάνουμε γι’ αυτά; Επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα. Όμως, οι έννοιες αυτές είναι εξαιρετικά ασαφείς, εάν δεν συνδυάζονται με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Ας μην μας διαφεύγει ότι το ’74 και το ’96 κανείς δεν ήρθε να μας βοηθήσει…
Από το τέλος της δεκαετίας του ’80, ιδιαίτερη σημασία στο χώρο των αμυντικών προμηθειών είχε το ΠΔ 284/89. Επιτρέποντας απευθείας αναθέσεις (υποτίθεται υπό ειδικές συνθήκες, όπως η “κάλυψη προφανώς κατεπειγουσών περιπτώσεων”) και προβλέποντας σχετικά απλές και ταχείες διαδικασίες, αποτέλεσε ένα εύχρηστο νομικό πλαίσιο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για όλες τις προμήθειες του ΥΠΕΘΑ, καθώς και από άλλους φορείς, π.χ. Υπ. Δημ. Τάξεως για το C4i. Παρά τις προβλέψεις για δημόσιο διαγωνισμό, σχεδόν όλες οι προμήθειες έγιναν με απευθείας ανάθεση και διαπραγμάτευση.
Αντικειμενικά, οι προμήθειες που ακολούθησαν τα Ίμια (1997-2005) ενίσχυσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) με μεγάλο αριθμό οπλικών συστημάτων (ΟΣ). Έτσι, προς το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, οι ΕΔ ήταν πολύ ισχυρές, μεταξύ των κορυφαίων στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν είχαν προχωρήσει τα προγράμματα αυτά, τώρα θα ήμασταν σε πολύ δεινότερη θέση.
Από την άλλη, υπήρξαν πολλές υπερβολές, σοβαρά λάθη και παραλείψεις, ιδιαίτερα στην εν συνεχεία υποστήριξη, καθώς και στην αξιοποίηση της εγχώριας βιομηχανίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό συμβιβάστηκε σε έναν μεταπρατικό ρόλο.
Επίσης, είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι υπήρξαν “ωφέλιμες πληρωμές” (κοινώς μίζες), με αποτέλεσμα ο ένας ΥΕΘΑ της περιόδου 1997-2004 να είναι αποφυλακισθείς και ο άλλος άρτι προφυλακισθείς (προς το παρόν).
πηγη
Μετά την “αγορά του αιώνα” της δεκαετίας του ’80 και τις προμήθειες της περιόδου 1990-93, τα εξοπλιστικά προγράμματα γνώρισαν μία εκρηκτική άνοδο μετά τα Ίμια και έως τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Έκτοτε, ακολούθησε μία παρατεταμένη στασιμότητα. Τελευταία, διαπιστώνουμε ότι η ευρύτερη περιοχή γύρω μας φλέγεται, ενώ η Τουρκία δεν κρύβει καθόλου τις αναθεωρητικές προθέσεις της, καθώς και την εντυπωσιακή ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας.
Κι εμείς, τι κάνουμε γι’ αυτά; Επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα. Όμως, οι έννοιες αυτές είναι εξαιρετικά ασαφείς, εάν δεν συνδυάζονται με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Ας μην μας διαφεύγει ότι το ’74 και το ’96 κανείς δεν ήρθε να μας βοηθήσει…
Από το τέλος της δεκαετίας του ’80, ιδιαίτερη σημασία στο χώρο των αμυντικών προμηθειών είχε το ΠΔ 284/89. Επιτρέποντας απευθείας αναθέσεις (υποτίθεται υπό ειδικές συνθήκες, όπως η “κάλυψη προφανώς κατεπειγουσών περιπτώσεων”) και προβλέποντας σχετικά απλές και ταχείες διαδικασίες, αποτέλεσε ένα εύχρηστο νομικό πλαίσιο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για όλες τις προμήθειες του ΥΠΕΘΑ, καθώς και από άλλους φορείς, π.χ. Υπ. Δημ. Τάξεως για το C4i. Παρά τις προβλέψεις για δημόσιο διαγωνισμό, σχεδόν όλες οι προμήθειες έγιναν με απευθείας ανάθεση και διαπραγμάτευση.
Αντικειμενικά, οι προμήθειες που ακολούθησαν τα Ίμια (1997-2005) ενίσχυσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) με μεγάλο αριθμό οπλικών συστημάτων (ΟΣ). Έτσι, προς το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, οι ΕΔ ήταν πολύ ισχυρές, μεταξύ των κορυφαίων στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν είχαν προχωρήσει τα προγράμματα αυτά, τώρα θα ήμασταν σε πολύ δεινότερη θέση.
Από την άλλη, υπήρξαν πολλές υπερβολές, σοβαρά λάθη και παραλείψεις, ιδιαίτερα στην εν συνεχεία υποστήριξη, καθώς και στην αξιοποίηση της εγχώριας βιομηχανίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό συμβιβάστηκε σε έναν μεταπρατικό ρόλο.
Επίσης, είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι υπήρξαν “ωφέλιμες πληρωμές” (κοινώς μίζες), με αποτέλεσμα ο ένας ΥΕΘΑ της περιόδου 1997-2004 να είναι αποφυλακισθείς και ο άλλος άρτι προφυλακισθείς (προς το παρόν).
πηγη